Πρωτόγνωρος κόπος που φέρνει απερίγραπτη χαρά
Από το σκόπευτρο της φωτογραφικής μηχανής στην καλλιέργεια του αγρού, ο δρόμος για τον 48χρονο Κανάρη Τσίγκανο δεν ήταν τόσο μακρύς. Και σίγουρα ήταν κι ακόμα είναι γεμάτος με ελπίδα, όνειρα, χρώματα και αρώματα. Αρώματα γήινα, αίσθηση του πραγματικού κόσμου, αυτού που τόσα χρόνια προσπαθούσε να συλλάβει στον φακό και τώρα πλέον -«αυτό τον κόσμο τον μικρό, τον Μέγα»- τον είχε στο κουρασμένο χέρι του.
Ο Κανάρης Τσίγκανος, φωτογράφος στο επάγγελμα, συνεργάτης εκτός των άλλων και περιοδικών εκδόσεων της «Κ», αποφάσισε το 2008, πριν από τα σύννεφα της κρίσης κρύψουν τον ορίζοντα, να κάνει ένα βήμα προς την επαρχία. «Σκεφτόμουν ότι δεν θέλω να ζήσω για πολύ ακόμα στην Αθήνα. Η ζωή στην επαρχία μού φαινόταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Κι εγώ και η γυναίκα μου θέλαμε μια αλλαγή», μας λέει.
Αποφάσισε να στραφεί στην καλλιέργεια των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών (δεντρολίβανο, λεβάντα, ρίγανη, θυμάρι, φασκόμηλο κ.λπ.), κυρίως γιατί ήταν αυτοφυή και σκέφτηκε ότι θα ήταν σχετικά εύκολα. Ξεκίνησε τη βιολογική καλλιέργεια σε δύο στρέμματα (τμήμα ενός χωραφιού 10 στρεμμάτων) κοντά στη Μακρακώμη, στον Δήμο Σπερχειάδας στη Φθιώτιδα. Διαψεύστηκε, όσον αφορά την ευκολία. Για το παιδί της πόλης, που το μόνο που ήξερε ήταν να ποτίζει τα διψασμένα λουλούδια στο μπαλκόνι του αστικού σπιτιού του, όλα ήταν δύσκολα.
«Ημουν εντελώς άσχετος. Δυσκολεύτηκα να μάθω, παρακολούθησα ένα σεμινάριο βιολογικής γεωργίας στο Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών, διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου και ρωτούσα φίλους γεωπόνους και παλαιότερους αγρότες. Ο κόπος στο χωράφι ήταν πρωτόγνωρος. Το ξεβοτάνισμα είναι επίπονο. Το ζόρι μεγάλο. Αλλά σκέψου, ότι μια φορά που σήκωσα το βλέμμα μου είδα ένα ζαρκάδι να περνά πανέμορφο». Ρωτήσαμε τον Κανάρη ποιο είναι το συναίσθημά του από τη δουλειά στο χωράφι: «Η χαρά δεν περιγράφεται. Πώς να εξηγήσω τη μυρουδιά του χώματος;».
«Θα έρθουμε να ζήσουμε στο χωριό»
Μέχρι τώρα, ο Κ. Τσίγκανος «βάζει» χρήματα και κόπο. Φέτος θα είναι η πρώτη συγκομιδή. Αλλά ήδη γνωρίζει πολλά, έχει κάνει λάθη, αλλά ξέρει πλέον να τα ξεπερνά. Τα φυτά αναπτύσσονται, έβαλε και μελίσσια, ενώ φροντίζει και κάποιες ρίζες ελιές. «Ελπίζουμε σύντομα να μπορούμε να βγάζουμε ένα καλό εισόδημα από τις καλλιέργειες. Η αλήθεια είναι ότι δεν το ξεκινήσαμε έτσι, αλλά σήμερα, με τον ερχομό της κρίσης, ο αγροτικός τομέας δίνει και μια οικονομική διέξοδο. Η προοπτική είναι να έρθουμε και να ζήσουμε με τη γυναίκα μου στο χωριό, όταν οι καλλιέργειες αναπτυχθούν και τα παιδιά μας δεν θα μας χρειάζονται στην Αθήνα».
Γιάννης Ελαφρός Καθημερινή 28-03-12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου