Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤETAI

Οι μελισσες ρυθμιζουν με μεγελη ακριβεια την θερμοκρασια μεσα στην κυψελη,με σκοπο να καθορισουν τι ειδος εργασιας προκειται να κανει η καθε μελισσα το υπολοιπο της ζωης της.Αυτο το αποκαλυψε η νεα ερευνα απο τον καθηγητη Jurgen Tautz που ειναι επικεφαλης της ομαδας ερευνας για την μελισσα στο Πανεπιστημιο Wurzburg στην Γερμανια.
Το μυστικο της επιτυχιας των μελισσων βρισκεται βαθεια μεσα στην κυψελη.Ενα μοναδικο ειδος μελισσας,το οποιο μετατρεπει τον εαυτο του σε ειδος κεντρικης θερμανσης,ζεσταινει τα κελια και ρυθμιζει την πολυπλοκη δομη του σμηνους.Οι θερμαστρες μελισσες παιζουν εναν απο τους σημαντικωτερους ρολους για την διαβιωση των σμηνων,που μεχρι σημερα ηταν αγνωστος.Χρησιμοποιοντας την νεα τεχνολογια που επιτρεπει στους ερευνητες να δουν την θερμοκρασια μεσα στις κυψελες, μπορεσαν να δουν πως οι εργατριες -θερμαστρες χρησιμοποιουν το σωμα τους για να δημιουργησουν εναν μοναδικο τροπο κεντρικης θερμανσης στην κυψελη.Οι μελισσες αυτες που η θερμοκρασια του σωματος τους ειναι υψηλωτερη απο τις αλλες ,δεν κρατουν μονον την κυψελη στην απαιτουμενη θερμοκρασια,αλλα μπορουν και ρυθμιζουν τον κοινονικο ιστο του σμηνους.Εντομα κοινωνικα οπως το μυρμηγκι και η μελισσα,μοιραζονται τις δουλειες στην αποικια ουτως ωστε να ωφελειται το συνολον.Ειναι αυτος ο καταμερισμος των εργασιων που κανει τις μελισσες τοσο επιτυχημενες,να συμπεριφερονται σαν μια οργανωμενη κοινωνια και οχι σαν μοναδες.
Οι θερμαστρες μελισσες ειναι υπευθυνες για την σταθερη θερμοκρασια του γονου που βρισκεται στα κελια απο κερι,εως να εκολαυθουν.Οι ερευνητες ανακαλυψαν οτι,αυτες οι εργατριες αυξομειονουν ελαχιστα την θερμοκρασια των αναπτυσσομενων μελισσοχρυσαλιδων,περιπου 1 βαθμο κελσιου,που αυτο επιρρεαζει και προσδιοριζει στο μελλον τι ειδους εργασια προκειται να κανει καθε μελισσα.Αυτες που βρισκονται σε θερμοκρασια 35 βαθμων ,γινονται εξυπνες εξωτερικες εργατριες που ψαχνουν για μελι και γυρη.Εκεινες που βρισκονται στους 34 βαθμους κελσιου γινονται μελισσες εσωτερικες της κυψελης,κανοντας οτι αγγαρεια χρειαζεται,καθαρισμα,αερα,ταισμα,κερια,παραλαβη μελιου και οτι αλλο.
Ο καθηγητης Τautz ειπε οτι αυτο,επιτρεπει στις θερμαστρες μελισσες να κανονιζουν και να εξασφαλιζουν παντα αρκετες μελισσες για τον καθε ρολο εργασιας στην κυψελη,επισης ειπε,οι μελισσες ρυθμιζουν το περιβαλον που ζουν αναπληρωνοντας τις αναγκες του σμηνους.
Με θερμικη βιντεοκαμερα παρακολουθησαν τις αλλαγες της θερμοκρασιας,και το πως καθε μια απο τις θερμαστρες μελισσες αλλαζει την θερμοκρασια του σωματος της,για να φερει εκει που πρεπει την θερμοκρασια στο περιβαλλον που θελει.Αυτο το κανει με τον εξης τροπο:Ακινητοποιοντας τα φτερα της,θετει σε λειτουργια του μυς του πεταγματος,τρεμουλιαζοντας ανεβαζει κατα 10 βαθμους την θερμοκρασια του σωματος της απο την πραγματικη της θερμοκρασια,δηλαδη φθανει τους 44 βαθμους κελσιου.Κατοπιν οι μελισσες αυτες μπαινουν με το κεφαλι στα αδεια κελια που βρισκονται διασπαρτα αμαμεσα στο γονο, και με την βοηθεια που προσφερει το κερι μεταφερεται η θερμοκρασια στον αναπτυσσομενο γονο.
Στο παρελθον οι μελισσοκομοι ερμηνευαν τα κενα κελια του γονου σαν ελατωμα της Βασιλισσας,και προσπαθουσαν να παραγουν Βασιλισσες με λιγωτερα κενα γονου.
Ο καθηγητης Tautz τωρα μας λεειοτι,τα κενα αυτα ειναι απαραιτητα για την εξασφαλιση της θερμοκρασιας του γονου αλλα και του σμηνους.Η θερμοκρασια σωματος για τις μελισσες ειναι απαραιτητη,γυρω στους 35 βαθμους για να μπορουν να πεταξουν.
Οι θερμαστρες μελισσες που αριθμουν απο μερικες εως μερικες εκατονταδες,αναλογα με το μεγεθος της κυψελης και της εξωτερικης θερμοκρασιας,τοποθετουν τους εαυτους τους σε επιλεγμενα κελια για να δημιουργησουν την καταλληλη θερμοκρασια δημιουργοντας και το καταλληλο ειδος μελισσας.Ο καθηγητης Tautz προσθετει:Η παληα ιδεα ηταν οτι, ο γονος κατα την αναπτηξη του δημιουργει καποια θερμοκρασια που κατοπιν ερχονται μελισσες για να συνεχισουν να τον ζεσταινουν.Εμεις ομως ειδαμε οτι την ευθυνη της θερμανσης εχουν απολκειστικα οι θερμαστρες μελισσες που ρυθμιζουν την θερμοκρασια στην κυψελη.Με 44 βαθμους που ανεβαζουν την θερμοκρασια τους θα μπορουσαν να ψηθουν,αλλα αυτο δεν συμβαινει.Βαζοντας του εαυτους του στα αδεια κελια μπορουν να θερμανουν 70 κελια γονου η καθε μια γυρω τους.Κανονικη κεντρικη θερμανση του σμηνους.
Γνωριζοντας αυτο τωρα,οι μελισσοκομοι θα πρεπει να φιαλεγουν Βασιλισσες που να αφηνουν κενα για την ρυθμιση της θερμοκρασιας,και για να υπαρχει στο σμηνος ο απαραιτητος αριθμος μελισσων για καθε εργασια.Ξερουμε επισης για του κροκοδειλουςοτι,η αλλαγη θερμοκρασιας στα αυγα καθοριζει και το φιλο,δηλ.εως 34.5 βαθμους θα βγουν θυληκα.Πανω απο 34.5 θα βγουν αρσενικα.
Ο καθηγητης David Aston προεδρος του British Beekeepers Association και μελος του τεχνολογικου και περιβαλλοντολογικου ινστιτουτου,ειπε οτι ποτε δεν ειχε δωθει ικανοποιητικη εξηγηση γι αυτα τα κενα κελια αναμεσα στον γονο.Ο καθηγητης Tautz μας εδωσε την εξηγηση ,και νομιζω πως οι μελισσοκομοι απο τωρα και στο εξης,θα κοιτάζουν στα αδεια κελια μηπως δουν μελισσες θερμαστρες εν'ωρα εργασιας.

Πηγή http://kafalbees.blogspot.gr/

Τώρα ξέρεις γιατί οι ντομάτες τα τελευταία χρόνια είναι τόσο άνοστες.

Γενετιστές φυτών φαίνεται ότι έχουν βρει την απάντηση σε ένα ερώτημα που απασχολεί σχεδόν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Γιατί οι ντομάτες τα τελευταία χρόνια είναι, συνήθως, τόσο άγευστες;

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι φταίει το γεγονός ότι συλλέγονται πράσινες και, κατόπιν, ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις. Ή το ότι η παραμονή τους σε ψυγεία καταστρέφει τη γεύση τους. Τώρα, όμως, φαίνεται ότι οι ερευνητές ανακάλυψαν μία ακόμη γενετική αιτία που αλλοιώνει τη γεύση της ντομάτας, ακόμη κι αν συλλεγεί ώριμη. Ο απρόσμενος ένοχος για… ντομάτες χωρίς καλή γεύση είναι μία γονιδιακή μετάλλαξη που συνέβη από… λάθος και ανακαλύφθηκε από καλλιεργητές ντομάτας. Έχει αναπαραχθεί σκόπιμα σχεδόν σε όλες τις ντομάτες που καλλιεργούνται σήμερα, διότι παρέχει ένα πλεονέκτημα. Τις κάνει ενιαία κόκκινες όταν ωριμάζουν.

Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί «ένα κομμάτι του παζλ που απαντά στο γιατί η σύγχρονη ντομάτα δεν είναι νόστιμη» αναφέρει ο Harry Klee, ερευνητής ντομάτας στο Πανεπιστήμιο της Florida, ο οποίος, βέβαια, δεν έχει αναμειχθεί στην έρευνα. »Αυτή η μετάλλαξη έχει αναπαραχθεί σχεδόν σε όλες τις σύγχρονες ντομάτες. Τώρα μπορούμε να πούμε ότι στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε πιο όμορφους καρπούς, μειώσαμε μερικά από τα σημαντικά συστατικά που συνδέονται με τη γεύση«.
Το αποτέλεσμα της γονιδιακής μετάλλαξης ήταν μια πραγματική έκπληξη, δήλωσε ο James J. Giovannoni από την Υπηρεσία Γεωργικών Ερευνών των Ηνωμένων Πολιτειών, συντάκτης της σχετικής μελέτης. Αποκάλεσε, μάλιστα, την ευρεία «υιοθέτηση» της ντομάτας που ωριμάζει ομοιόμορφα (η οποία αποδείχθηκε ότι έχει αυτή τη συγκεκριμένη μετάλλαξη)  »μια ιστορία με απρόβλεπτες συνέπειες.»
Οι καλλιεργητές ανακάλυψαν την ποικιλία αυτή 70 χρόνια πριν και είδαν σ’ αυτήν εμπορικές προοπτικές. Στους καταναλωτές αρέσουν ντομάτες που είναι κόκκινες, αλλά οι ώριμες κόκκινες ντομάτες είχαν συνήθως ένα πράσινο, κίτρινο ή λευκό «δακτυλίδι» στο πάνω μέρος τους. Αντίθετα σ’ αυτήν την ποικιλία, οι ντομάτες ωρίμαζαν και γινόντουσαν ενιαία κόκκινες. Επιπλέον, οι παραγωγοί μάζευαν τις καλλιέργειές τους με τη μία, αναφέρει ο ο Dr Giovannoni, καθώς «σε αυτές που είχαν το γονίδιο ενιαίας ωρίμανσης, ήταν πιο εύκολο να προσδιορίσεις το ποιοι καρποί είχαν ωριμάσει.»
Στη συνέχεια, περίπου 10 χρόνια πριν, η Anne Powell, βιοχημικός φυτών στο Πανεπιστήμιο Davis της Καλιφόρνια, έπεσε πάνω σε κάτι που την οδήγησε σε μία νέα ανακάλυψη. Η Dr Powell, επικεφαλής συντάκτης του Science Paper, μελετούσε τα γονίδια ζιζανίων. Οι συνάδελφοι της είχαν τοποθετήσει αυτά τα γονίδια σε φυτά ντομάτας, τα οποία είναι, όπως λέει, για τον κόσμο των φυτών ό,τι είναι οι αρουραίοι για τα πειραματόζωα. Προς έκπληξη της Dr Powell, τις ντομάτες με τα γονίδια αυτά γινόντουσαν σκούρες πράσινες (στο χρώμα της πιπεριάς) και όχι ανοικτές πράσινες όπως οι περισσότερες ντομάτες σήμερα.
Η σκέψη της σκούρας πράσινης ντομάτας, την απασχολούσε. Έτσι πριν από έναν περίπου ένα χρόνο πριν, η ίδια και οι συνάδελφοί της, συμπεριλαμβανομένου του Dr Giovannoni, αποφάσισαν να το ερευνήσουν. Τα γονίδια ζιζανίων, όπως βρήκαν, αποκατέστησαν απενεργοποιημένα γονίδια στα φρούτα μιας ντομάτας. Χάρη στα γονίδια ζιζανίων, οι ντομάτες αυτές απέκτησαν σκούρο πράσινο χρώμα, ενώ, παράλληλα, επανέκτησαν κάποια γονίδια των φρούτων που είχαν απενεργοποιηθεί λόγω της μετάλλαξης και φαίνεται ότι σχετίζονται και με τη γεύση τους.
Ο λόγος που οι υπόλοιπες ντομάτες έχουν ανοικτό πράσινο χρώμα φαίνεται ότι συνδέεται με το γεγονός ότι παρουσιάζουν αυτή την ομοιόμορφη μετάλλαξη ωρίμανσης, η οποία φέρνει ένα είδος «αλυσιδωτής αντίδρασης». Έτσι, αυτή η μετάλλαξη δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο να γίνονται οι ντομάτες ομοιόμορφα πράσινες και κατόπιν ομοιόμορφα κόκκινες, αλλά επίσης και να απενεργοποιούνται γονίδια που εμπλέκονται στην ωρίμανση τους. Μεταξύ αυτών φαίνεται ότι συμπεριλαμβάνονται και γονίδια που επιτρέπουν στα φρούτα να δημιουργήσουν κάποια από τα δικά τους σάκχαρα αντί να τα λαμβάνουν μόνο από τα φύλλα τους, καθώς και άλλα που αυξάνουν το ποσό των καροτενοειδών, τα οποία δίνουν στις ντομάτες κόκκινο χρώμα και, πιστεύεται, ότι εμπλέκονται στη γεύση.
Για να ελέγξουν αν αυτή τους η ανακάλυψη ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, οι ερευνητές αξιοποίησαν τη γενετική μηχανική, χρησιμοποιώντας ντομάτες στις οποίες είχαν ενεργοποιήσει τα απενεργοποιημένα γονίδια, αφήνοντας, παράλληλα, το γνώρισμα της ομοιόμορφης ωρίμανσης. Το φρούτο που προέκυψε ήταν ομοιόμορφα σκούρο πράσινο και, στη συνέχεια, γινόταν κόκκινο, έχοντας 20 με 30 τοις εκατό περισσότερα σάκχαρα όταν ωρίμαζε. Εκείνο που, πάντως, δε γνωρίζουμε είναι αν αυτές οι γενετικά τροποποιημένες ντομάτες ήταν, τελικά, και πιο γευστικές, καθώς κανονισμοί του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ απαγορεύουν την κατανάλωση πειραματικής παραγωγής, οπότε κανείς από τους ερευνητές δεν τις δοκίμασε… Αφήστε που, καθώς θεωρούνται μεταλλαγμένα προϊόντα, σίγουρα, ακόμη και να έβγαιναν στην αγορά, θα συναντούσαν αντιδράσεις από οργανισμούς και καταναλωτές.
Η Dr. Powell, πάντως, σημειώνει ότι υπάρχει τρόπος για να επιλυθεί το ζήτημα της «άνοστης ντομάτας». Όπως αναφέρει, κάποια αρκετά παλιά είδη ντομάτας (συγκεκριμένα οι ποικιλίες heirloom tomatoes), καθώς και πολλά άγρια είδη δεν παρουσιάζουν τη μετάλλαξη της ομοιόμορφης ωρίμανσης που αλλοιώνει τη γεύση τους. «Η ιδέα είναι να ενδιαφερθεί γι’ αυτές η βιομηχανία κηπευτικών» γράφει η Dr. Powell, που φαίνεται ότι έχει ψάξει το θέμα της νόστιμης ντομάτας όσο λίγοι…
Και κάπως έτσι, μπορούμε να ελπίζουμε ότι σύντομα θα έχουμε στο πιάτο μας πιο νόστιμες, γλυκές ντομάτες. Όχι ότι είναι το πρόβλημα της ζωής μας, αλλά όταν αυτό συμβεί θα τις απολαύσουμε και με το παραπάνω.
Πηγή: New York Times / http://floroieikastikoi.blogspot.gr/