Αυξημένη
ζήτηση παρατηρείται τελευταία για ένα από τα πιο γνωστά αρωματικά και
φαρμακευτικά φυτά, τη λεβάντα, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι παραγωγοί να
στρέφονται δοκιμαστικά στην καλλιέργειά της.
Οι
εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες της χώρας μας ευνοούν την ανάπτυξή της,
ένα πλεονέκτημα που οι Έλληνες παραγωγοί θέλουν να εκμεταλλευτούν.
Αυτοφυές φυτό, ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών, η λεβάντα κερδίζει νέους θαυμαστές, κυρίως για το πολύτιμο αιθέριο έλαιο των ανθέων της.
Σημαντική είναι η ζήτηση από τη Γαλλία, όπου η παραγωγή του ελαίου φτάνει τους 2.000 τόνους το χρόνο και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, τη σαπωνοποιία και τη φαρμακοποιία.
Όσοι Έλληνες παραγωγοί έχουν ασχοληθεί συστηματικά με την καλλιέργειά της δεν έχουν απογοητευτεί, ωστόσο οι περισσότεροι επιλέγουν τη διασπορά του κινδύνου της επένδυσης, καλλιεργώντας μικρές εκτάσεις από διαφορετικά είδη αρωματικών φυτών.
Η συμβατική αποξηραμένη λεβάντα πωλείται συνήθως στα 3,5 ευρώ το κιλό, ενώ η αξία της πολλαπλασιάζεται όταν πρόκειται για βιολογική.
Οι καταναλωτές δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στη βιολογική λεβάντα, που παρουσιάζει έλλειψη στην αγορά και για το λόγο αυτό την πληρώνουν έως και 11,5 ευρώ το κιλό.
Η καλλιέργειά της εμφανίζει ιδιαίτερη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Ωστόσο θα πρέπει να αποφεύγονται περιοχές με όψιμους ανοιξιάτικους παγετούς.
Βέβαια, οι τεχνικές καλλιέργειας πλέον ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις και πολλοί παραγωγοί επιλέγουν την τυποποίηση του προϊόντος, αυξάνοντας σημαντικά τα περιθώρια κέρδους. Ειδικότερα στην περίπτωση της λεβάντας, μια τυποποίηση των ανθών σε πουγκί των 15-20 γραμμαρίων, αυξάνει την τελική τιμή που απολαμβάνει ο παραγωγός. Μια τέτοια συσκευασία πωλείται στα 50-60 ευρώ το κιλό, όπως μας πληροφορεί ο Γιώργος Ζαβός, ιδιοκτήτης βιολογικού κτήματος στην περιοχή της Φθιώτιδας.
Τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί
Η λεβάντα αναπτύσσεται καλύτερα σε ξηροθερμικές συνθήκες και ανθίζει από τις αρχές Ιουλίου έως και τον Αύγουστο. Παρουσιάζει αντοχή σε περιοχές με χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα, αλλά δεν αντέχει τους παγετούς την περίοδο της άνοιξης. Είναι φυτό μέτριου ρυθμού ανάπτυξης, που ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις.
Προτιμά εδάφη με καλή αποστράγγιση και pH 6,5-7,5. Δεν ευδοκιμεί σε εδάφη με πολλή υγρασία, ενώ είναι ανθεκτική στην έλλειψη νερού.
Φυτεύεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη και κάθε καλοκαίρι μετά το πέρας της ανθοφορίας χρειάζεται κλάδεμα των βλαστών κατά το 1/3 του μήκους τους. Πολλαπλασιάζεται με μόσχευμα 10-12 εκ. τον Αύγουστο και μεταφυτεύεται ως νεαρό φυτό την επόμενη άνοιξη.
Οι ανθοφόροι βλαστοί του περιέχουν 1,5-3% αιθέριο έλαιο. Η ποιότητά του είναι πολύ καλή ιδιαίτερα όταν καλλιεργείται σε υψόμετρο πάνω από τα 650 μέτρα.
Γαλλίδα από σόι
Η άγρια λεβάντα κατάγεται από την Περσία και τη Νότια Γαλλία, όπου φύεται σε ορεινές πλαγιές και σε μεγάλο υψόμετρο.
Το όνομά της προέρχεται από το ιταλικό «lavare», δηλαδή πλένω - καθαρίζω. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στον Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και τον Γαληνό.
Κλειδί, το ασβέστιο
Η λεβάντα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αρωματικά φυτά της Μεσογείου και η καλλιέργειά της είναι γνωστή στην Ελλάδα από την αρχαιότητα.
Η απόδοση σε χλωρό βάρος τον πρώτο χρόνο είναι 50-100 κιλά ανά στρέμμα, τον δεύτερο 200-250 κιλά ανά στρέμμα και τον τρίτο 300-350 κιλά ανά στρέμμα.
Πλήρη παραγωγή έχουμε τον τέταρτο χρόνο (400-500 κιλά ανά στρέμμα), ενώ αν γίνει συλλογή μόνο της ταξιανθίας η απόδοση σε ξηρό βάρος κυμαίνεται στα 35-45 κιλά ανά στρέμμα.
Ένα σημείο κλειδί για την καλλιέργεια είναι η παρουσία ασβεστίου στο έδαφος, αφού όταν αυτό είναι πλούσιο στο στοιχείο αυτό, αυξάνεται το άρωμα
των ανθών της λεβάντας.
Τα ελληνικά εδάφη είναι πλούσια σε ασβέστιο και για το λόγο αυτό ενδείκνυται η καλλιέργειά της.
Αυτοφυές φυτό, ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών, η λεβάντα κερδίζει νέους θαυμαστές, κυρίως για το πολύτιμο αιθέριο έλαιο των ανθέων της.
Σημαντική είναι η ζήτηση από τη Γαλλία, όπου η παραγωγή του ελαίου φτάνει τους 2.000 τόνους το χρόνο και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, τη σαπωνοποιία και τη φαρμακοποιία.
Όσοι Έλληνες παραγωγοί έχουν ασχοληθεί συστηματικά με την καλλιέργειά της δεν έχουν απογοητευτεί, ωστόσο οι περισσότεροι επιλέγουν τη διασπορά του κινδύνου της επένδυσης, καλλιεργώντας μικρές εκτάσεις από διαφορετικά είδη αρωματικών φυτών.
Η συμβατική αποξηραμένη λεβάντα πωλείται συνήθως στα 3,5 ευρώ το κιλό, ενώ η αξία της πολλαπλασιάζεται όταν πρόκειται για βιολογική.
Οι καταναλωτές δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στη βιολογική λεβάντα, που παρουσιάζει έλλειψη στην αγορά και για το λόγο αυτό την πληρώνουν έως και 11,5 ευρώ το κιλό.
Η καλλιέργειά της εμφανίζει ιδιαίτερη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Ωστόσο θα πρέπει να αποφεύγονται περιοχές με όψιμους ανοιξιάτικους παγετούς.
Βέβαια, οι τεχνικές καλλιέργειας πλέον ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις και πολλοί παραγωγοί επιλέγουν την τυποποίηση του προϊόντος, αυξάνοντας σημαντικά τα περιθώρια κέρδους. Ειδικότερα στην περίπτωση της λεβάντας, μια τυποποίηση των ανθών σε πουγκί των 15-20 γραμμαρίων, αυξάνει την τελική τιμή που απολαμβάνει ο παραγωγός. Μια τέτοια συσκευασία πωλείται στα 50-60 ευρώ το κιλό, όπως μας πληροφορεί ο Γιώργος Ζαβός, ιδιοκτήτης βιολογικού κτήματος στην περιοχή της Φθιώτιδας.
Τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί
Η λεβάντα αναπτύσσεται καλύτερα σε ξηροθερμικές συνθήκες και ανθίζει από τις αρχές Ιουλίου έως και τον Αύγουστο. Παρουσιάζει αντοχή σε περιοχές με χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα, αλλά δεν αντέχει τους παγετούς την περίοδο της άνοιξης. Είναι φυτό μέτριου ρυθμού ανάπτυξης, που ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις.
Προτιμά εδάφη με καλή αποστράγγιση και pH 6,5-7,5. Δεν ευδοκιμεί σε εδάφη με πολλή υγρασία, ενώ είναι ανθεκτική στην έλλειψη νερού.
Φυτεύεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη και κάθε καλοκαίρι μετά το πέρας της ανθοφορίας χρειάζεται κλάδεμα των βλαστών κατά το 1/3 του μήκους τους. Πολλαπλασιάζεται με μόσχευμα 10-12 εκ. τον Αύγουστο και μεταφυτεύεται ως νεαρό φυτό την επόμενη άνοιξη.
Οι ανθοφόροι βλαστοί του περιέχουν 1,5-3% αιθέριο έλαιο. Η ποιότητά του είναι πολύ καλή ιδιαίτερα όταν καλλιεργείται σε υψόμετρο πάνω από τα 650 μέτρα.
Γαλλίδα από σόι
Η άγρια λεβάντα κατάγεται από την Περσία και τη Νότια Γαλλία, όπου φύεται σε ορεινές πλαγιές και σε μεγάλο υψόμετρο.
Το όνομά της προέρχεται από το ιταλικό «lavare», δηλαδή πλένω - καθαρίζω. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στον Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και τον Γαληνό.
Κλειδί, το ασβέστιο
Η λεβάντα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αρωματικά φυτά της Μεσογείου και η καλλιέργειά της είναι γνωστή στην Ελλάδα από την αρχαιότητα.
Η απόδοση σε χλωρό βάρος τον πρώτο χρόνο είναι 50-100 κιλά ανά στρέμμα, τον δεύτερο 200-250 κιλά ανά στρέμμα και τον τρίτο 300-350 κιλά ανά στρέμμα.
Πλήρη παραγωγή έχουμε τον τέταρτο χρόνο (400-500 κιλά ανά στρέμμα), ενώ αν γίνει συλλογή μόνο της ταξιανθίας η απόδοση σε ξηρό βάρος κυμαίνεται στα 35-45 κιλά ανά στρέμμα.
Ένα σημείο κλειδί για την καλλιέργεια είναι η παρουσία ασβεστίου στο έδαφος, αφού όταν αυτό είναι πλούσιο στο στοιχείο αυτό, αυξάνεται το άρωμα
των ανθών της λεβάντας.
Τα ελληνικά εδάφη είναι πλούσια σε ασβέστιο και για το λόγο αυτό ενδείκνυται η καλλιέργειά της.
Πηγή Κατσένιος Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου