Έρευνα του Α.Π.Θ. εξέτασε 48 διαφορετικά ελληνικά μέλια. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό!

 

Νέα έρευνα από το ΑΠΘ αποδεικνύει την ευεργετική δράση των ελληνικών μελιών στο ανθρώπινο οργανισμό. Συλλέχθηκαν 48 διαφορετικά δείγματα μελιού από όλη την Ελλάδα και από όλες τις ανθοφορίες και κανείς δεν περίμενε ότι η σύνθεση τους κρύβει τόσες ιδιότητες καλύτερες ακόμα και από τα πολυδιαφημισμένα μέλια του εξωτερικού όπως π.χ. το manuka!
Στην έρευνα συμμετείχαν μέλι βελανιδιάς, πεύκου, ελάτου, καστανιάς, πορτοκαλιάς, θυμαριού και για όλα υπήρχε κάτι ξεχωριστό, που σύμφωνα με την καθηγήτρια Χρυσούλα Τανανάκη είχαν τρομερή αντιοξειδωτική δράση και μπορούσαν με απίστευτη αποτελεσματικότητα να καταπολεμήσουν τις ελεύθερες ρίζες και τον εκφυλισμό των κυττάρων που προκαλούν τον καρκίνο. Σπάνια ευρήματα λοιπόν για το ελληνικό μέλι! Επίσης αυτές οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες δημιουργούσαν στον οργανισμό τη δυνατότητα να τον “υπερφορτώσουν” με αμυντικούς μηχανισμούς για όλες τις ασθένειες.
Η γλυκόζη και η φρουκτόζη στο μέλι είναι στην πιο απλή τους μορφή. Τόσο εύπεπτες για τον οργανισμό που μπορούν να κάνουν ένα πραγματικό θαύμα. Δεν υπάρχει ουδεμία σχέση με τη ζάχαρη που καταστρέφει τα όργανα και την εύρυθμη λειτουργία τους. Το μέλι όταν μπαίνει στον οργανισμό, αναγνωρίζεται ως “βιολογικό προϊόν” και η γλυκόζη που απορροφάται στο αίμα γίνεται με μέτρο (παίρνει όση έχει ανάγκη ο οργανισμός) και όχι ανεξέλεγκτη όπως συμβαίνει με τη ζάχαρη.
Αυτές πρόκειται για πολύ σημαντικές ανακαλύψεις που μας θυμίζουν για άλλη μια φορά την ανεκτίμητη αξία που έχει το ελληνικό μέλι και οτι πρέπει να καταναλώνεται οπωσδήποτε δύο φορές κάθε ημέρα. Ακόμη και για όποιον έχει προβλήματα με το ζάχαρο το μέλι μπορεί να γίνει φάρμακο, και ιδανικό θεωρείτε αυτό της κουμαριάς (πικρό) που έχει τη χαμηλότερη περιεκτικότητα σε σάκχαρα.
Το μέλι είναι από τα λίγα προϊόντα σήμερα που δεν έχει επηρεαστεί από την εξέλιξη του ανθρώπου, τη βιομηχανική δραστηριότητα, τα φυτοφάρμακα κλπ. Η μέλισσα έχει τον τρόπο της να συλλέγει μόνο τα καθαρά λουλούδια, και να παράγει “θησαυρό” σε όποιο μέρος και αν βρίσκεται. Το μόνο που θα πρέπει να προσέξουμε στην αγορά του, είναι να το πάρουμε κατευθείαν απο κάποιο παραγωγό, και όχι τυποποιημένο από κάποιο σουπερ μάρκετ διότι εκεί αλλάζουν τα πράγματα.
Στην έρευνα που έκανε το ΑΠΘ, έγινε αλλη μια τρομερή ανακάλυψη. Πήραν δείγμα απο μέλι manuka (το μέλι του εξωτερικού που διαφημίζεται παγκοσμίως ως το καλύτερο για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες) και σύγκριναν τη σύνθεσή του με τα δικά μας. Το αποτέλεσμα ήταν απρόσμενο. Το πολυδιαφημισμένο μέλι manuka δεν είχε τέτοια αντιοξειοδωτική δράση όπως το ελληνικό μέλι. Συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε ότι το μέλι με την περισσότερο αντιοξειδωτική δράση ήταν το μέλι βελανιδιάς και ακολουθούσαν το έλατο, το ερείκι, η καστανιά, το πεύκο, το θυμάρι και η πορτοκαλιά.
Συμπεραίνοντας, η Ελλάδα έχει ένα θησαυρό στα χέρια της. Μέλι που δεν παράγεται πουθενά αλλού σε ολόκληρο το κόσμο. Και αν πρέπει να γίνει κάτι στο μέλλον αυτό είναι να αναδείξουμε το πλούτο μας και να κάνουμε μια προώθηση που θα φτάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Να φτάσουμε την Ελλάδα μας στη κορυφή. Γιατί το αξίζει!

Συγκομιδή

Οσο κι αν μας πήραν το μυαλό τα μελίσσια, δεν ξεχάσαμε και τα αρωματικά μας.

 

Λεβάντα (lavantula angustifolia)  πριν και μετά το ... δρεπάνι.

 

Πεύκο 2015

Μετά από πολλές περιπέτειες φτάσαμε στα πεύκα.

 

Αυτή η μεταφορά αποδείχθηκε επεισοδιακή. Κάποια τροχαία θέματα μας έβαλαν σε περιπέτειες με αίσιο ευτυχώς τέλος και τις λιγότερες δυνατές απώλειες. 

Τώρα ελπίζουμε στο φιλότιμο των μελισσιών και των φυτών (ρείκι, κουμαριά, πεύκο αλλά και ένα σωρό άλλα), για τους τελευταίους τρύγους της χρονιάς.

Μεγαλώνουμε!!!

Το κοπάδι μεγαλώνει.

Με λίγα (σχετικά) χρήματα, πολύ δουλειά και μεράκι, το μελισσοκοπάδι μεγάλωσε. Πλέον 23 μελισσάκια εργάζονται πρόθυμα και μεθοδικά και αν όλα πάνε καλά σε 2 μήνες περίπου θα έχουμε το μέλι μας.
Μέλι ελάτου αυτή τη φορά, αφού εκεί πρόκειται να μεταβούν τα μελίσσια, αλλά και καστανιάς, μια και κάποια σμήνη θα πάνε στις καστανιές για να μαζέψουν αυτό το τόσο διαφορετικό μέλι αλλά να δυναμώσουν κιόλας. (Οι καστανιές με το νέκταρ και τη γύρη τους δυναμώνουν τα μελίσσια πολύ).

Αν πατήσουμε στον πρωτογενή τομέα μπορούμε να βάλουμε γερά θεμέλια για μια βιώσιμη ανάπτυξη

 

 

Η ενθάρρυνση της εισόδου των νέων ανθρώπων στον πρωτογενή τομέα, η ενίσχυση των νέων αγροτών μέσω προγραμμάτων και χρηματοδοτικών «εργαλείων» που προωθεί το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, όπως επίσης και η υποστήριξη της καινοτομίας, της ανάπτυξης και της επιχειρηματικότητας στον αγροδιατροφικό τομέα ήταν τα θέματα που αναπτύχθηκαν στην Ημερίδα με θέμα «Νεανική Επιχειρηματικότητα – Ευκαιρίες μέσα από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης», που διοργάνωσε το Υπουργείο και η Ειδική Γραμματεία Κοινοτικών Πόρων και Υποδομών, την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου, στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της 25ης Διεθνούς Έκθεσης Γεωργικών Μηχανημάτων, Εξοπλισμού και Εφοδίων ΑGROTICA.

Στην Ημερίδα παρέστησαν ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης, ο Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, ο Γενικός Γραμματέας του ΥπΑΑΤ κ. Μόσχος Κορασίδης, ο Ειδικός Γραμματέας Κοινοτικών Πόρων και Υποδομών κ. Δημήτρης Ιατρίδης, ο Πρόεδρος της ΔΕΘ – Helexpo κ. Αναστάσιος Τζήκας, εκπρόσωποι εποπτευόμενων οργανισμών του ΥπΑΑΤ, παραγωγικών φορέων, αγροτών και πλήθος κόσμου.
Ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης επεσήμανε χαρακτηριστικά ότι όσοι τόλμησαν να δραστηριοποιηθούν στον πρωτογενή τομέα στην Ελλάδα, πέτυχαν.
«Όσο πιο νέα και φρέσκα μυαλά εισέρχονται στον πρωτογενή τομέα στη χώρα μας, τόσο μεγαλύτερο είναι το κέρδος για τον τόπο. Κάποιοι νέοι άνθρωποι μέσα στη δύσκολη οικονομική συγκυρία τόλμησαν και τα κατάφεραν στον αγροτικό τομέα και αυτοί πρέπει να είναι το πρότυπό μας» είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε: «Το πιο σημαντικό διαρθρωτικό πρόβλημα στη χώρα μας, αλλά και σε όλη την Ευρώπη είναι η δημογραφική γήρανση. Μπορούμε να παράγουμε με λιγότερο νερό, με ακριβότερη ενέργεια, δεν μπορεί όμως να υπάρξει γεωργία χωρίς γεωργούς. Η χώρα μας έδωσε μάχη στην Ε.Ε για την υποστήριξη των νέων αγροτών στη νέα προγραμματική περίοδο, προκειμένου το 2% του συνολικού προϋπολογισμού, που θα λάβει μέσω της νέας ΚΑΠ, να διατεθεί αποκλειστικά και μόνο για τους νέους αγρότες.
Καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια για την ενίσχυση των νέων αγροτών, θέλουμε να τους υποστηρίξουμε και το κάνουμε. Μέσω του Υπουργείου έχουν ενταχθεί ήδη 12.000 άτομα με παλαιότερες προκηρύξεις και τώρα με την προκήρυξη των νέων αγροτών, ύψους 140 εκατ. ευρώ, θα ενταχθούν άλλοι 8.000 και πλέον νέοι άνθρωποι».
Αναφερόμενος στη διοργάνωση της 25ης AGROTICA, ο κ. Τσαυτάρης επεσήμανε την αυξημένη επισκεψιμότητα που καταγράφηκε φέτος στην έκθεση λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είμαι αισιόδοξος και εντυπωσιασμένος, καθώς τα μηνύματα που πήρα από τους διοργανωτές, αλλά και όπως είδα κατά την επίσκεψή μου στην AGROTICA, η κλαδική αυτή έκθεση για τον αγροτικό τομέα, είχε πολλούς εκθέτες από όλο τον κόσμο και επισκεψιμότητα που ξεπέρασε το 200% σε σύγκριση με τη διοργάνωση 2012. Αυτό αποτελεί τρανή απόδειξη της στροφής του κόσμου στον παραγωγικό ιστό και στον πρωτογενή τομέα».
«Στρατηγική μας επιλογή η στροφή στη γεωργία ποιότητας»
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην αναγκαιότητα της στροφής στα ποιοτικά παραγωγικά συστήματα της χώρας, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα τη στρατηγική επιλογή του Υπουργείου να στραφεί και να υποστηρίξει τη γεωργία ποιότητας, που αποτελεί το «διαβατήριο» για τις εξαγωγές των ποιοτικών ελληνικών αγροτικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές. «Στρατηγική επιλογή μας στο Υπουργείο, είναι η στροφή προς μία γεωργία ποιότητας και όχι χαμηλού κόστους. Μία γεωργία με πιστοποίηση στις διαδικασίες της, αλλά και στα παραγόμενα προϊόντα της. Και αυτό επιτυγχάνεται με τα απαραίτητα εργαλεία που θα αποδεικνύουν, ανά πάσα στιγμή σε όλους, την ποιότητα που φέρουν τα προϊόντα μας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι εξαγωγές των ελληνικών αγροτικών προϊόντων αυξήθηκαν το 2013 κατά 11%. Μάλιστα από τα 10 εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας μας, από όλες τις κατηγορίες των προϊόντων, τα 5 είναι αγροτικά προϊόντα της ελληνικής γης. Και μάλιστα αν συνεχίσουμε στην 11η θέση θα δούμε ότι βρίσκεται το βαμβάκι, ο «λευκός χρυσός» του τόπου μας και στη 13η θέση, τα ελληνικά καπνά. Να γιατί πιστεύουμε ότι επενδύοντας σε αυτόν τον τομέα σωστά, με πρόγραμμα, με προτεραιότητες και στόχους, διορθώνοντας με την αξιοποίηση των πόρων διαρθρωτικές αδυναμίες μας ή ενισχύοντας τα στρατηγικά πλεονεκτήματα του τόπου μας, πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Ο τόπος μας περνάει μια δύσκολη περίοδο και είμαστε έτοιμοι να κάνουμε στροφή στην ανάπτυξη, βρισκόμαστε στο τέλος αυτής της προσπάθειας. Αν πατήσουμε στον πρωτογενή τομέα μπορούμε να βάλουμε γερά θεμέλια για μια βιώσιμη ανάπτυξη» είπε ο κ. Τσαυτάρης.
Στο πλαίσιο της Ημερίδας ο Υπουργός, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις προσπάθειες και στο συνεχή διάλογο που έχει με τους αγρότες και με το Υπουργείο Οικονομικών για όλα τα αγροτικά ζητήματα με προεξέχων το θέμα της τήρησης βιβλίων εσόδων-εξόδων, ενώ τόνισε ότι «το Υπουργείο θα παίξει βοηθητικό και καταλυτικό ρόλο, μεταφέροντας στο Υπουργείο Οικονομικών τα αιτήματα των αγροτών».
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος σημείωσε ότι το ΥπΑΑΤ στηρίζει έμπρακτα την είσοδο νέων στην πρωτογενή παραγωγή με το πρόγραμμα πρώτης εγκατάστασης νέων αγροτών, ύψους 140 εκατ. ευρώ, στο πλαίσιο του οποίου 8 χιλιάδες νέοι θα λάβουν «πριμ» έως 20 χιλιάδες ευρώ. Αναφερόμενος στο ζήτημα της φορολόγησης, τη χαρακτήρισε ως σημαντική μεταρρύθμιση και τόνισε ότι πρέπει σύντομα να εκδοθούν οι διευκρινιστικές εγκύκλιοι για τα βιβλία εσόδων-εξόδων. Ενώ, επανέλαβε την επιχειρηματολογία του ενάντια στην πρόταση του ΟΟΣΑ για την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος.
Από την πλευρά του, ο Ειδικός Γραμματέας Κοινοτικών Πόρων και Υποδομών, κ. Δημήτρης Ιατρίδης επεσήμανε: «Η Ελλάδα διαθέτει ανθρώπινο δυναμικό υψηλού επιπέδου με πλούσια προσόντα, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους ανθρώπους. Θεωρούμε ότι οι νέοι μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά ώστε, σε έναν κόσμο εξαιρετικά ανταγωνιστικό, η ελληνική αγροτική οικονομία, να αποκτήσει νέα προοπτική. Η γεωργία, η κτηνοτροφία και η αλιεία μπορούν και οφείλουν να αποτελέσουν πυλώνα ανάκαμψης για την οικονομία μας».
Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης του ΥπΑΑΤ παρουσιάστηκαν, επίσης, οι ευκαιρίες χρηματοδότησης για νέους στο πλαίσιο της τρέχουσας προγραμματικής περιόδου από την προϊσταμένη της Ειδικής Υπηρεσίας Εφαρμογής του ΠΑΑ κ. Παναγιώτα Πυριοβολή, ενώ ο Κύριος Σύμβουλος της Γενικής Διεύθυνσης Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Νικηφόρος Σιβένας, μίλησε για τη γεωργική έρευνα και καινοτομία για την προγραμματική περίοδο 2014 – 2020. Επίσης ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ κ. Κώστας Μαλλίδης αναφέρθηκε στο ρόλο του ΕΛΓΟ για τη νεανική αγροτική επιχειρηματικότητα στον αγροδιατροφικό τομέα και ο Διευθυντής του Κέντρου Αγροδιατροφικής Επιχειρηματικότητας της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής Δρ. Ευάγγελος Βέργος ανέπτυξε τη σημασία της επιχειρηματικής παιδείας και συμβουλευτικής στην ανάπτυξη της αγροδιατροφικής επιχειρηματικότητας.
Παρουσίαση καινοτόμων παραγωγών και επιχειρηματιών στον αγροδιατροφικό τομέα
Στη δεύτερο μέρος της εκδήλωσης παρουσιάστηκαν επιτυχημένοι παραγωγοί και επιχειρηματίες που διακρίθηκαν, τόσο στον κλάδο της παραγωγής, όσο και της μεταποίησης, αλλά και των συμβουλευτικών υπηρεσιών μέσω του διαδικτύου.
Συγκεκριμένα το επιχειρηματικό του σχέδιο παρουσίασε ο καλύτερος νέος αγρότης της χρονιάς που ανέδειξε η Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών (ΠΕΝΑ) για το 2013, κ. Χρήστος Παναγιωτίδης, ο οποίος διαθέτει φάρμα στην Απολλωνία Θεσσαλονίκης και ειδικότερα καθετοποιημένη γεωργική και κτηνοτροφική βιολογική μονάδα (παραγωγή, συσκευασία, εμπορία), ενώ τα ζώα του αγροκτήματος προέρχονται από αυτόχθονες φυλές και εκτρέφονται με βιολογικές ζωοτροφές που καλλιεργούνται στο χωράφι του (μηδική, καλαμπόκι, σιτηρά κ.ά.).
Στη συνέχεια παρουσιάστηκε η διαδικτυακή υπηρεσία www.xorafaki.gr, που αποτελεί έμπνευση της κας Γιούλης Δοναξάκη, με σκοπό να καθοδηγήσει και να δώσει συμφέρουσες και πρακτικές λύσεις σε αυτούς που εξετάζουν εν μέσω κρίσης να επενδύσουν στην αγροτική παραγωγή. Το xorafaki.gr είναι μια online συμβουλευτική υπηρεσία που βοηθάει τους εν δυνάμει αγρότες στα πρώτα και τα επόμενα βήματά τους, από την καλλιέργεια, έως την παραγωγή, τη διάθεση, ακόμα και την τυποποίηση των προϊόντων τους.
Ο Δρ. Ιωάννης Γιαβάσης και Καθηγητής Εφαρμογών του Τμήματος Τεχνολογίας Τροφίμων Καρδίτσας του ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ μίλησε για το προϊόν «Δια ελιάς και αέρος», που αποτελεί ένα καινοτόμο αλλαντικό αέρος ταχείας ωρίμανσης, «καθαρής ετικέτας» και πλούσιο σε φυσικό εκχύλισμα πολυφαινολών ελιάς που διατίθεται στην ελληνική αγορά.
Ο γιατρός και εμπνευστής του Συνεταιρισμού «ΘΕΣΓΑΛΑ» με έδρα τη Λάρισα, κ. Θανάσης Βακάλης παρουσίασε τον πρώτο πρότυπο παραγωγικό συνεταιρισμό αγελαδινού γάλακτος που ιδρύθηκε στην Ελλάδα. Ο Συνεταιρισμός «ΘΕΣΓΑΛΑ» παρουσιάζει συνεχή αναπτυξιακή δυναμική, συνδυάζοντας την παροχή υψηλής ποιότητας γάλακτος στους καταναλωτές σε δίκαιες τιμές, αντάξιες της υπεραξίας του τελικού προϊόντος, ενώ πρόσφατα διαθέτει φρέσκο αγελαδινό γάλα σε προσιτές τιμές στους καταναλωτές μέσω αυτόματων πωλητών γάλακτος.
Τέλος, ο 35χρονος Βορειοελλαδίτης Πέτρος Ναουμίδης, από την Φλώρινα, παρουσίασε τη δραστηριότητα της οικογενειακής επιχείρησης Ναουμίδη που παράγει και μεταποιεί με χειροποίητο τρόπο τα καινοτόμα προϊόντα, που έχουν αποκλειστικά ως πρώτη ύλη τις ντόπιες ποικιλίες της πιπεριάς Φλωρίνης, με σημαντική εξαγωγική δραστηριότητα.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ

Του ΣΤΑΘΗ*

Δίκιο έχει ο κ. Σαμαράς όταν λέει ότι όπου να ‘ναι βγαίνουμε απ’ το Μνημόνιο. Για να μπούμε στο επόμενο.

Αυτό θα είναι success story και πρωτογενές πλεόνασμα μνημονίων! να φάνε και οι κότες! κι όχι να τρώνε μόνον κουτόχορτο, όπως έτρωγε ο Μπάμπης ο Σκάης ως τώρα πιστεύοντας ότι η Χρυσή Αυγή είναι λαϊκιστική, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια κρυπτοσοβαρή οργάνωση Αδελφών Μημουάπτου, με την οποίαν άνετα θα μπόρεσε να συγκυβερνήσει στο εγγύς μέλλον (που λέει κι ο κ. Λιακόπουλος) η Ν.Δ., όπως άλλωστε έχει συγκυβερνήσει ως τώρα (η δεξιά με την ακροδεξιά) στην Αυστρία, στην Ιταλία, στην Ολλανδία και τώρα στη Νορβηγία. Αποδεικνύοντας ότι η θεωρία των «δύο άκρων» που επισείει πάνω απ’ τα κεφάλια μας ο κ. Σαμαράς είναι στην πραγματικότητα ένα σχήμα συγκοινωνούντων δοχείων δεξιάς – ακροδεξιάς.

Αλλά, αν έχει δίκιο μια φορά ο κ. Σαμαράς έχει δύο φορές δίκιο το ΚΚΕ, όταν λέει ότι οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής (όπως εκείνη εναντίον μελών του κόμματος στο Πέραμα) δεν θα «αναγκάσουν» το ΚΚΕ να συνταχθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αντιφασιστικό μέτωπο, δεν «θα χρησιμοποιήσει ο Συριζα τη Χρυσή Αυγή για να εκβιάσει το ΚΚΕ»!!! Θαυμαστή λογική με την οποίαν χαίρεται και γελά ο θαυμαστός, γενναίος μας κόσμος της διαπλοκής και των μνημονίων. Ομως οφείλω να ομολογήσω αποδίδοντας φόρο τιμής στον κ. Πρετεντέρη όταν εκείνος επαινεί τη στάση του ΚΚΕ, ότι το κόμμα παραμένει ακλόνητο στη λογική του. Καμιά σχέση με το παραπλανημένο 30% του λαού που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ του 4% τη δυνατότητα να προσπαθήσει τουλάχιστον. Καμιά σχέση ούτε με το Κομουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας που υπέκυψε κι αυτό στις σειρήνες του Μπλόκου της Αριστεράς να σχηματίσουν από κοινού Λαϊκό Μέτωπο εναντίον της φάουσας που τρώει τη χώρα τους. Κακώς, μια ακόμα αυταπάτη, μια ακόμα προσπάθεια καταδικασμένη εκ των προτέρων στην αποτυχία. Διότι το αποτέλεσμα δεν είναι σίγουρο, ο τζογαδόρος δεν ποντάρει.

Εχει δίκιο λοιπόν ο κ. Κουτσούμπας όταν λέει ότι, αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει υπέρ του συστήματος. Καιρός λοιπόν ο λαός «να διορθώσει την ψήφο του» που έλεγε και η Αλέκα να ξαναστείλει τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4%, ώστε η χώρα να συνεχίσει να κυβερνάται όπως ξέρουμε, απ’ αυτούς που ξέρουμε – αυτούς ξέρουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε.

Υπάρχει βεβαίως και η άλλη εκδοχή: να δώσει ο λαός το 30% ακόμα και το 40% στο ΚΚΕ να κάνει κυβέρνηση. Αλλά τότε δεν θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί του – τι να κάνει με ένα κόμμα που θα το έχουν ψηφίσει πρώην πασόκοι ή νεοδημοκράτες ή (θεέ μου, φύλαγε) δημαρίτες και αναρχικοί; Για αυτό, σύντροφοι, ας τελειώνουμε με τις αυταπάτες. Δεν μπορεί να πάω εγώ με τους Κοτσακάδες του 30% που θα έχει πάρει το ΚΚΕ. Ας κάτσουμε λοιπόν στ’ αυγά μας να μη στεναχωρούμε αδίκως την κυρία Τρέμη κι αναστατώνουμε επί ματαίω τον κ. Μπόμπολα (συγνώμη, αφεντικό που πιάνω στο στόμα μου το όνομα σου επί ματαίω). Μάλιστα προτείνω τα εξής: επειδή ο καπιταλισμός δεν αλλάζει και κυρίως επειδή δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε εμείς, «να πλύνουμε τα χέρια μας» να επιστρέψουν τα κόμματα της Αριστεράς στα ποσοστά τους κι έτσι, ως αμαρτίας μη έχοντα, να συνεχίσουμε οι οπαδοί τους να πλακωνόμαστε μεταξύ μας ποιος έχει δίκιο για τη μία ή τις δύο φύσεις του Χριστού, ή αν είχε μία θέληση που έπασχε από πολυγλωσσία και του έβγαιναν δύο.

Τριάντα χρόνια ο δικομματισμός έκανε τη χώρα μπουρδέλο – μια χρυσή εποχή με το ένα κόμμα της Αριστεράς στο 10% και το άλλο στο 4% να τσακώνονται μεταξύ τους ανάμεσα στα άλλα ποιος φταίει που ο λαός δεν τους δίνει τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα. Χρυσή εποχή και σ’ αυτήν να επιστρέψουμε. Οχι όπως τώρα που ο λαός με τα ποσοστά που έδωσε στην Αριστερά έφερε τα κόμματά της προ των ευθυνών τους. Είμαστε εμείς για ευθύνες;! Ευθύνες θα αποκτήσουμε μόνον όταν ο λαός μας δώσει εντολή για τον Σοσιαλισμό. Ως τότε, καπιταλισμός και ξερό ψωμί.

Μια επιστολή

Ο Γιάννης είναι δημοσιογράφος. Μόλις απολύθηκε από τον ΔΟΛ. Και στέλνει μια επιστολή σε όλους μας.

Για μένα που δεν έχω την ευφράδεια του, δείχνει τον κόσμο που αφήνω στην Αθήνα για τα Ορεινά...




«Την Παρασκευή, κατά τις 11 το πρωί, δέχθηκα το τηλεφώνημα που περίμενα εδώ και καιρό από τον διευθυντή στην εφημερίδα. Με κάλεσε στο γραφείο του, όπου μου είπε ότι «βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση». Δε μου είπε σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται κι εγώ δεν μπήκα στον κόπο να τον βγάλω από αυτήν επισημαίνοντάς του εγώ σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται. Έπειτα μου είπε ότι αυτός δεν ήθελε καθόλου να φύγω από την εφημερίδα και ότι λυπάται πολύ. Τον παρηγόρησα άκεφα για το κακό που τον βρήκε και εκείνος μου σημείωσε ότι ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Συμφώνησα μαζί του ότι το μέλλον είναι για όλους άδηλο, του είπα ότι δεν υπογράφω την απόλυση και έφυγα από το γραφείο του με την ψευτο-περηφάνια εκείνου που είπε την καλύτερη ατάκα σε μια αμήχανη κουβέντα.

Στο δικό μου γραφείο δεν πήγα. Δεν είχα προσωπικά αντικείμενα να μαζέψω, τα μάζεψα όλα τον Ιούνιο όταν μας ενημέρωσαν ότι επίκειται αναδιάρθρωση τμημάτων για μείωση του κόστους –δεν ήξερα που θα με έβρισκε η «αναδιάρθρωση» ούτε αν θα έχει μείνει κανείς πια να μαζέψει τα πράγματά μου, όπως είχαμε μαζέψει εμείς του Θοδωρή. Πήρα την κόρη μου και της είπα ότι θα τηρήσω την υπόσχεσή μου να μην πηγαίνω κάθε απόγευμα στη δουλειά. Στο γιο μου δε χρειάστηκε να πω κάτι, δεν καταλαβαίνει ακόμα: απλά του επιβεβαίωσα ότι για τα γενέθλιά του θα του πάρω έναν εκσκαφέα ή ένα ποδήλατο και βγήκα για τσιγάρο. Στο τσιγάρο άρχισαν να φτάνουν και τα επόμενα ονόματα της λίστας: Ο Κώστας… Η Άννα… Η Ηρώ… Ο Γιώργος… Η Πέννυ που την ενοχλούσε συνέχεια ο καπνός από το τσιγάρο μου και μου φώναζε να το σβήσω- ειρωνεία, κανείς από τους δύο δεν θα βρει την ησυχία του από την απόλυση του άλλου.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι αναδιαρθρώσεις στον ΔΟΛ μοιάζουν με πολεμικά ανακοινωθέντα από το Ιράκ. «Σήμερα Παρασκευή χάσαμε 32 καλούς στρατιώτες». Από τον Σεπτέμβριο του 2010 είμαστε πάνω από 350 που πέσαμε. Αλλοι βρήκαν δουλειά, άλλοι παλεύουν ακόμα, μερικοί δουλεύουν απλήρωτοι, ο Κώστας πέθανε γιατί έσκασε το ανεύρυσμα…

Στην αρχή έδιωξαν τους διοικητικούς –πολλές δεκάδες διοικητικούς. Οι διοικητικοί είναι η πλέμπα των εφημερίδων, δεν βλέπουν το όνομά τους τυπωμένο πουθενά ούτε κι ελπίζουν να το δουν ποτέ, δε μιλάνε με υπουργούς, μεγαλογιατρούς και πρυτάνεις, δε μπορούν να καμαρώσουν στη μάνα τους. Το σωματείο έκανε απεργία και τότε είδαμε για πρώτη φορά πόσο αποφασισμένα είναι τα αφεντικά στην κρίση. Μας τραμπούκισαν, μας έβγαλαν πιστόλια κι έπειτα μας έβγαλαν και μια κάλπη για να καταδικάσουμε την απεργία αλλιώς θα έκλεινε η καθημερινή έκδοση και θα απολυόταν κόσμος. Και πήγαμε στην κάλπη και καταδικάσαμε την απεργία, όχι όλοι μας, αλλά οι περισσότεροι. Και έπειτα, ωστόσο, η καθημερινή έκδοση έκλεισε. Κι ο κόσμος απολύθηκε. 35 συνάδελφοι, που μια στιγμή ενωθήκαμε και τους φέραμε πίσω κι ύστερα τους έδιωξαν πάλι μια Παρασκευή μεσημέρι, μόλις έκλεισαν το κυριακάτικο φύλλο. Όχι πλέμπα πια. Δημοσιογράφους. Ναι, ύστερα έδιωξαν κι εμάς.

Οι δημοσιογράφοι είναι περίεργα ζώα. Σαν τους ξιπασμένους μπάτλερ, νομίζουν ότι έχουν κάτι από την ευγένεια των κυρίων τους, ότι αποκτούν κάτι από την αύρα εκείνων στους οποίους σερβίρουν το Ντραμπουί. Δεν αισθάνονται εργαζόμενοι, αισθάνονται κουκλοπαίχτες που κινούν νήματα. Αρέσκονται να υποτιμούν τον λογαριασμό τους, δεν είναι δα και ο μικρότερος, δεν νιώθουν εργαζόμενοι, αγαπάνε λένε αυτό που κάνουν, δεν είναι λειτούργημα είναι κάτι πιο έξυπνο. Συχνά βέβαια, καταλήγουν αλκοολικοί, φυλάνε μποτίλιες και αντικαταθλιπτικά στα γραφεία τους, πεθαίνουν από εμφράγματα από το καθισιό, την τρυφηλότητα, το κακό ωράριο και το άγχος της κακομοιριάς και του υπηρέτη, αλλά δε νιώθουν εργαζόμενοι –αυτοί ξέρουν, οι άλλοι δεν ξέρουν. Δεν ασχολούνται με τις παραγωγικές σχέσεις, αυτό είναι μπανάλ, νομίζουν πως ο κόσμος είναι ένας διαγωνισμός δύναμης κι επιρροής που υπάρχει από μόνη της.

Στο μεταξύ το ποσοστό της υπεραξίας τους χάνεται στο σύμπαν αγνοημένο από όλους, σαν τα χτυπήματα τηλεφώνου σε ένα άδειο σπίτι. Πιστέψτε με, οι δημοσιογράφοι είμαστε πιο νάρκισσοι από τις μπαλαρίνες και σίγουρα πιο αφελείς από τους ανειδίκευτους εργάτες. Η ιδέα ότι ο κόσμος είναι κάτι άλλο από αυτό που λέμε εμείς, δεν μας περνάει από το μυαλό και καμιά φορά τη βρίσκουμε να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις με μειώσεις, γραμμένες σε διατυπώσεις που αποδεικνύουν την ανωτερότητα του είδους μας. Έπειτα, μόλις μας πάρουν ένα ακόμα κομμάτι από το μισθό που τους δουλέψαμε, συζητάμε σοβαρά – σοβαρά για το «ντηλ».

Την Παρασκευή με τις απολύσεις, είδα ξανά μερικούς από εμάς να έχουν έναν αέρα της τάξης μας. Τα παιδιά του in.gr μαζεύτηκαν στις σκάλες και συζητούσαν τι θα κάνουν: συζητούσαν με αυτό το είδος της αλληλεγγύης που σε κάνει να πιστεύεις, κόντρα στις προκαταλήψεις, ότι οι εργάτες δε μπορούν μόνο να κάνουν τον κόσμο πιο δίκαιο, μπορούν να τον κάνουν και πιο όμορφο. Ο φωτογράφος από τον 4ο, ο πιο ήσυχος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου, που ήρθε συστημένος από το Μάριο να με βρει για να μου πει πως ούτε εκείνος υπέγραψε την ατομική σύμβαση και ήθελε να είναι σε επαφή μαζί μας, με την ηρεμία του ινδιάνου από τη Φωλιά του Κούκου, μου έλεγε πώς δεν έχει γυναίκα και παιδιά και θα τα καταφέρει για λίγο.

Η Ηρώ με αγκάλιασε: τόσα χρόνια στη δουλειά, τσακωνόταν με όλους μα δεν κάρφωσε ποτέ κανέναν. Σε αντάλλαγμα δεν την έβαλαν ποτέ στο μισθολόγιο: έζησε και πέθανε μπλοκάκι κι ένας θεός ξέρει με ποιους όρους την απολύσανε. Η κοπέλα από τα βίντεο, η Στεφανία, είχε βουρκώσει κι όταν μας είδε όλους μαζί κατάπιε τα δάκρυά της και χαμογέλασε. Γύρισε πριν λίγους μήνες στη δουλειά από άδεια λοχείας. Μου είπαν μετά πως κι ο άνδρας της είναι άνεργος χρόνια, ότι τους ζήτησε κλαίγοντας να την κρατήσουν με λιγότερα και της το αρνήθηκαν –εύχομαι να στουκάρουν το καινούριο τους αμάξι σε κολώνα της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ και να ζήσουν για να δουν τα μεγάλα βαθουλώματα στις πόρτες του. Είμαι βέβαιος πως δεν έκλαιγε για την απόλυση, έκλαιγε γιατί κατηγορούσε τον εαυτό της που τους το ζήτησε. Αν την ξαναδώ, θα της πω να μην το σκέφτεται: έτσι κι αλλιώς είμαστε πάντα στην ανάγκη τους.

Πάει καιρός που χα να νιώσω εκεί μέσα πως ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους της τάξης μου, αυτούς που δουλεύουν για να ζήσουν και νικούν τον φόβο με την αξιοπρέπεια. Ήμασταν 21, πριν από τρία χρόνια, που σηκώσαμε τα χέρια μας, μπροστά στους διευθυντές και ψηφίσαμε ξανά την απεργία κι ας κλείσει η εφημερίδα και τα κρατήσαμε σηκωμένα ώρα, γιατί δεν ξέραμε πότε θα έρθει ξανά η στιγμή να νιώσουμε πάλι τόσο περήφανοι. Από την Παρασκευή, μόνο τρεις από αυτούς είναι ακόμα στην εφημερίδα.

Οι υπόλοιποι απολυθήκαμε μήνα το μήνα, ο ένας μετά τον άλλον ή σπρωχτήκανε στην έξοδο. Ο Δημήτρης ο Ζακχαίος. Ο Θοδωρής ο Βαρβάρης. Η Μαρινίκη η Αλεβιζοπούλου. Ο Τάσος ο Αναστασιάδης. Και οι υπόλοιποι. Στάθηκαν απέναντι στον Πρετεντέρη και τον Παντελή Καψή, που λίγες μέρες πριν κλαψούριζε ότι αν δεν κόψει τους μισθούς δεν θα χει να σπουδάσει το παιδί του κι έπειτα πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωση για να γίνει υπουργός και να απολύσει όλη την ΕΡΤ. Και τους θύμισαν τον βασικό νόμο της συνείδησης στον καπιταλιστικό κόσμο: το να καταλαβαίνεις πως είσαι εργάτης είναι η προϋπόθεση για να μην είσαι δούλος. Με καμάρι τρυπώνω στη λίστα τους.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι όλοι εκείνοι που σε κοιτάζουν συνωμοτικά την ώρα που ουρλιάζει ο προϊστάμενος. Αυτοί που δε γελάσανε στο κρύο αστείο του διευθυντή. Εκείνοι που πήγαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις λίγα λεπτά πριν τελειώσει η προθεσμία –κι ας το χαν αποφασίσει μέρες πριν- για να ανησυχήσει ο οικονομικός διευθυντής. Είναι οι άλλοι που δε μιλούν στις συνελεύσεις και σε αγαπάνε γιατί όταν μιλάς εσύ είναι το ίδιο –γιατί είστε το ίδιο. Είναι ο Κωστής, που αφού πέρασε ώρες πολλές με εμάς τους απολυμένους χωρίς να μας πει τίποτα, πήγε και άφησε ένα χαρτί και ζήτησε να συμπεριληφθεί στις απολύσεις, γιατί δε θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί.

Είναι μια πελώρια δύναμη, σαρκαστική, κρυφή, πανίσχυρη, που όταν ενωθεί θα καταστρέψει έναν κόσμο που πάσχει από έλλειψη δικαιοσύνης κι από έλλειψη χιούμορ. Μα δεν έχει ενωθεί ακόμη.

***

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά. Στις 12 έχουμε συνέλευση –δεν περιμένω πολλά. Οι πιο πολλοί ανάμεσά μας, φοβήθηκαν νωρίς, πάει καιρός που στις συνελεύσεις μας είμαστε οι λιγότεροι. Ολοένα και λιγότεροι. Αυτοί που απολύουν έχουν βρει έναν αλγόριθμο για να μειώνεται σταθερά το ιξώδες της γενναιότητας. Στις 3 θα είμαστε έξω από τον ΔΟΛ. Για 6 χρόνια κάθε μέρα, σήμερα ίσως τελευταία φορά. Θα είμαστε. Δεν ξέρω πόσοι, ξέρω ποιοι: οι πιο όμορφοι ανάμεσά μας, αυτοί που πουλάμε τη δουλειά μας για να ζήσουμε. Λίγο αδύναμοι και καμία φορά λίγο περίγελοι.

Μα γράφει ο Μπρεχτ:

«Όταν για την αδυναμία μας περιγελούν
Δεν πρέπει πια να χάνουμε καιρό
Πρέπει έτσι να το φροντίσουμε
Που όλοι οι αδύναμοι να βαδίσουμε μαζί
Και τότε κανείς πια δεν τολμά να μας περιγελάει»

Με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη, είμαι δημοσιογράφος και κοστίζω περίπου 1500 ευρώ το μήνα μαζί με την ασφάλιση. Πριν δυο χρόνια φώναζα σε μια συνέλευση του Βήματος: «Κατεβήκαμε κάτω 140, θα ανεβούμε πάλι 140, ούτε ένας λιγότερος». Νομίζω πια, θα έχουν μείνει 70. Εγώ είμαι πάλι στη γύρα και σας πουλάω την εργατική μου δύναμη. Αλλά να ξέρετε ότι κάποτε, σύντομα, αυτό θα πάψει να γίνεται και τα δάκρυα της Στεφανίας θα τα πληρώσετε.

Άκου λοιπόν, Χρυσαυγίτη, άκου, αμόρφωτε άνθρωπε… !!!

  Ο Στάθης τα χώνει – και κάνει μάθημα – σε αναγνώστη του Μπας και τον Μένανδρο τον λέγαν΄ Μαίανδρο;

Στη χθεσινή στήλη δημοσιεύθηκε σκίτσο με τη Σφίγγα. Ευρέθη αναγνώστης ο οποίος με έψεξε διότι,…κατά τη γνώμη του, απέφυγα να ζωγραφίσω μαιάνδρους στο βάθρο του αγάλματος κι αντ’ αυτών σχεδίασα κάτι ζιγκ ζαγκ.

Άκου λοιπόν, Χρυσαυγίτη, άκου, αμόρφωτε άνθρωπε: ποιος σου είπε ότι σε όλα τα βάθρα των αγαλμάτων -θεών, ανθρώπων και τεράτων- οι αρχαίοι χάραζαν ή ζωγράφιζαν μαιάνδρους; Αντιθέτως. Συνήθως τον μαίανδρο ως διακοσμητικό και μόνον στοιχείο τον βρίσκουμε στα κιονόκρανα (στην επικρανίτιδα ζωγραφική) ή κάτω απ’ τη ζωοφόρο.

Ο μαίανδρος δεν έχει κανένα νόημα, ιδεολογικό ή θρησκευτικό ή κοινωνικό, αποτελεί μόνον τη γεωμετρική αποτύπωση (για διακοσμητικούς λόγους) της βουστροφηδόν ροής του ποταμού Μαιάνδρου παρά την Πέργαμο.

Λέει ο Στράβων: «Ρέει δ’ ο Μαίανδρος προς δυσμάς διά καμπών ελικοειδών, αίτινες παροιμιώδεις κατέστησαν, ώστε και εν ελικοειδές αρχιτεκτονικόν κόσμημα κατ’ αυτόν ωνομάσθη».

Μόνον κουφιοκεφαλάκηδες και βαθειά αμόρφωτοι περί τα ελληνικά γράμματα και πράγματα θα έπαιρναν ένα διακοσμητικό μοτίβο για να το κάνουν ιδεολογικό(!) σύμβολο ή έμβλημα ταυτότητας ή επί-σημον.

Μόνον βλάκες, μιμητές (μάλιστα ιμιτασιόν) των ναζί, που αναζητούσαν κι εκείνοι μυστικιστικούς συμβολισμούς στη σβάστικα (ένα απλό σύμβολο καλής τύχης και ευημερίας που απαντάται στις Ινδίες, στην Περσία και στην Ελλάδα της αρχαιότητας), θα προσπαθούσαν σήμερα να μιμηθούν το αποτρόπαιο σύμβολο, έτσι όπως έγινε ο αγκυλωτός σταυρός ως ναζιστικό σκιάχτρο, με ένα κακέκτυπο α-νόητο, άνευ νοήματος έμβλημα. Μόνον αδαείς που προφέρουν οι περισσότεροι και γράφουν σβάστιγκα αντί σβάστικα, θα έβρισκαν στον μαίανδρο κάτι περισσότερο από ένα διακοσμητικό του στυλ Βερσάτσε.

Τα γράφω αυτά διότι πλέον μας έχει πνίξει η αγραμματοσύνη των ανελλήνιστων Ελληναράδων, εθνικοφρόνων κι εθνικιστών, καθώς και το θράσος αυτής της αγραμματοσύνης.

Άκου λοιπόν, πρώην πελάτη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. (διότι αυτούς κυρίως ψήφιζες): ό,τι ανθρώπινο πιάνεις στο στόμα σου το μαγαρίζεις – άσε την πατρίδα στην άκρη, πατριδοκάπηλος είσαι, γρυ δεν γνωρίζεις απ’ τον ελληνικό πολιτισμό και τις οικουμενικές του διαστάσεις. Αν ελληνικά γνώριζες, φασίστας δεν θα ήσουν.

Απλώς τώρα, πρώην πελάτη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., που με την ψήφο σου συνέβαλες κι εσύ στην καταστροφή της Ελλάδας προς ίδιον μάλιστα όφελος (ρουσφετάκια, διορισμούληδες) – απλώς τώρα, λοιπόν, προσπαθείς να τιμωρήσεις αυτούς που σε πούλησαν, υποστηρίζοντας το υποχθόνιο εργαλείο τους, τη Χρυσή Αυγή. Τόσο σου κόβει! Οσο σου κόβει για τον μαίανδρο. Έκαψες μια φορά την πατρίδα και τώρα πας να την ξανακάψεις. Ελαφρά τη καρδία, πάλι κάνοντας λάθος. Πότε η Χρυσή Αυγή αγωνίσθηκε για το μεροκάματό σου; Κάθεσαι και βρίζεις την Αριστερά λες και σε κυβερνούσε αυτή για να ανακουφίσεις τις ενοχές σου – που τα έκανες μαντάρα και τώρα πας να τα ξανακάνεις.

Σε πρόδωσε ο δικομματισμός και βάζεις τα τσιράκια του να τον τιμωρήσουν. Τόσο σου κόβει – δεν βλέπεις ότι η επιστροφή της Ελλάδας στο 1950 από πλευράς εργασίας και τρόπου ζωής χρειάζεται την εμφυλιοπολεμική επιχειρηματολογία που είχαν ξεχάσει ακόμα και οι βρυκόλακες; Ο Γράμμος και το Βίτσι σε μάραναν; τα «ορφανά του Στάλιν» σου έκαναν το μεροκάματο κουπόνι; αν θα γιορτάσει τη φασιστική επέτειο της 4ης Αυγούστου η Χρυσή Αυγή είναι το πρόβλημα ή ότι αύριο θα σου κατασχέσουν το σπίτι χωρίς η Χρυσή Αυγή να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι της, παρά μόνον βγάζοντας ανώδυνες ανακοινώσεις για τους «τοκογλύφους» – στάχτη στα μάτια του κόσμου. Καταναλώνεις τις μπούρδες της προπαγάνδας για «ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς κατά τη μεταπολίτευση» και νομίζεις ότι σκέφθηκες κάτι δικό σου, ότι προσδιόρισες την αιτία των προβλημάτων σου.

Δεν σε προβληματίζουν τα «μυστικά» (γιατί μυστικά; απλώς στημένα) γκάλοπ που διοχετεύουν δεξιά έντυπα και νεοδημοκρατικά παράκεντρα εμφανίζοντας την ακροδεξιά στο 20%;! Ποιος χρειάζεται ένα τέτοιο ποσοστό στα δεξιά του για να αντιμετωπίσει τη διαμαρτυρία απ’ τα αριστερά του; Η δεξιά; Σωστός! Και με ποιον συγκυβερνάει η δεξιά; Με το ΠΑΣΟΚ. Πάλι τα ίδια δηλαδή. Αυτοί (οι ίδιοι) που ψήφιζες χρειάζονται τώρα την ψήφο σου στα δεξιά τους για να συνεχίσουν να κυβερνάνε. Εξυπνη η ψήφος σου στη Χρυσή Αυγή, δεν λέω.

Και αν η δεξιά κυβερνά αισχρά, η ακροδεξιά δεν θα κυβερνούσε αισχρότερα; Ξέρω, ξέρεις ότι αυτά που σου λέω σου τα λέει ένα «ορφανό του Στάλιν», ένας θολοκουλτουριάρης, πιθανόν και αδερφή, ένας βολεμένος. Οταν εγώ, φίλε μου, και πολλοί άλλοι όπως εγώ αγωνιζόμασταν απ’ το 1981 κατά του δικομματισμού, εσύ τον ψήφιζες. Οταν η ταπεινότης μου έκανε τη διαδρομή της στη δημοσιογραφία με το σπαθί της (μόνον τις απολύσεις να υπολογίσεις), εσύ είχες άκρες και κονέ, όταν εγώ αγωνιζόμουνα για πάρτη σου, λέγοντας απ’ το 1990 ό,τι λέω και τώρα, εσύ με έλεγες γραφικόν. Τώρα λοιπόν πας να μου κάνεις και χρηστομάθεια, μάλιστα αγράμματη. Αντί να βάλεις κάτω το κεφάλι σου να σκεφθείς ποιος και τι φταίει για όσα σε βασανίζουν, βάζεις πάλι τις φωνές, μόνον που αυτήν τη φορά δεν είναι ιαχές δοξαστικές για τους δημαγωγούς, αλλά κραυγές υπέρ των εμπρηστών. Κραυγές οργής, δεν λέω. Αλλά πού σπαταλάς την οργή σου; Πού πας φεύγοντας απ’ τους δημαγωγούς; στους εμπρηστές;

Ποιο πρόβλημα θα σου λύσει η «blut und ehre», η «αίμα και τιμή» Χρυσή Αυγή; Ασε το μεροκάματο, άσε το ξεπάτωμα όσης δημοκρατίας σού απέμεινε. Ποιο πρόβλημα θα σου λύσει; το μεταναστευτικό; πώς; με αίμα; με πογκρόμ; με ξενηλασία (για να αναφερθώ πάλι στα ελληνικά γράμματα που τόσο ατιμάζεις) ή με κρυπτεία; Σαν αυτή που ήδη γίνεται, να βγαίνουν δηλαδή νύχτα οι Αριοι και να τρώει το σκοτάδι δυο-τρία παιδιά κατώτερων θεών κάθε δεύτερο-τρίτο βράδυ. Και ποιοι είναι οι Αριοι; αυτοί που μουγκανίζουν αντί να μιλάνε; οι μπράβοι της νύχτας; – εξπέρ στον Αριστοτέλη και τους μαιάνδρους, δεν λέω.

Το μεταναστευτικό είναι μεγάλο πρόβλημα, άπτεται της εθνικής υπόστασης της χώρας και δεν λύνεται με κραυγές, στα τυφλά – απαιτεί αναδιάταξη των διακρατικών σχέσεων της χώρας, αναθεώρηση συνθηκών, ισχυρή έννομη τάξη στο εσωτερικό – αλλιώς θα σφαγούμε στους δρόμους! Αυτό θέλεις; να παίζουμε την τυφλόμυγα με τα δίκαννα με τους ξένους και μεταξύ μας;

Ξέρω ότι σε ενοχλούν ορισμένοι κουφιοκεφαλάκηδες της Αριστεράς. Αυτοί που μιλούν την ίδια εμφυλιοπολεμική γλώσσα με τη δική σου, όταν λένε «τότε στον Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά» ή «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – Μελιγαλάς» ή «Γρήγορα ξεχάσατε τον Μελιγαλά, φασίστες, τα κεφάλια σας δεν στέκονται καλά». Τροφοδοτούν και αυτοί με αυτά που λένε τη θεωρία των δύο άκρων. Τι να κάνουμε; έχει και η αριστερά τους βλάκες της, τους αριστεριστές της ή τους προβοκάτορες. Ομως αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα; οι μαίανδροι και ο Μελιγαλάς;

Η Ελλάδα, φίλε μου, καίγεται και εσύ χτενίζεσαι – όχι όπως οι αρχαίοι Ελληνες πριν από τη μάχη, αλλά όπως ο κ. Κασιδιάρης όταν βαράει γυναίκες. Αυτό είναι το ήθος σου; Αυτό είναι το ήθος που χρειάζεται η χώρα για να ανακτήσει το ηθικό της;

Ο ελληνισμός είναι προίκα, δεν είναι χρεώγραφο. Δεν μπορείς να δηλώνεις Ελληνας και να σου πληρώνει η οικουμένη διόδια, πρέπει να δίνεις δώρα για να παίρνεις αντίδωρα. Δεν σώζουν οι μαίανδροι (και τα λοιπά διακοσμητικά) την Ελλάδα, που την έχουν πάρει λάφυρο οι Δυνατοί, Ελληνες (εξίσου με εσένα) και ξένοι. Μόνον που αυτοί οι ξένοι δεν είναι φτωχαδάκια απ’ αυτά που θέλει να τους ρίχνει καρπαζιές η Χρυσή Αυγή κάνοντας τον τζάμπα μάγκα, αλλά ξένοι ισχυροί, λεφτάδες, βιομήχανοι και τραπεζίτες από κείνους που ρίχνουν καρπαζιές σε σένα, σε μένα, στη μάνα σου, στο παιδί μου και τα πακιστανά, όπως αποκαλείς τους Πακιστανούς, ενώ διαμαρτύρεσαι όταν αποκαλούν εσένα με ανάλογες παραφθορές του ονόματός σου εκείνοι που σου πίνουν το αίμα.

Τα ξέρεις όλα αυτά, το ξέρω ότι τα ξέρεις, άσε λοιπόν τον Μαίανδρο να κυλάει ήσυχος τα νερά του ποτίζοντας τα χωράφια των Τούρκων αδερφών σου και σκέψου πώς θα οργανώσεις την οργή σου υπέρ σου και υπέρ των συντρόφων σου, υπέρ των οικείων σου κι όχι εναντίον τους, υποστηρίζοντας μισάνθρωπα νεοναζιστικά κνώδαλα που κολακεύουν τα κόμπλεξ των ανθρώπων για να προσπορίζονται απ’ την πικρία και την απελπισία που σκορπίζουν τα αφεντικά τους, στρατό ακριβώς για τα αφεντικά τους…

πηγή http://www.tsantiri.gr/blog-tsantiri/akou-lipon-chrisavgiti-akou-amorfote-anthrope/