Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Κεφίρ ...το θαυματουργό





To κεφίρ είναι ένα σύνθετο συμβιωτικό μίγμα μικροοργανισμών που οι γηγενείς λαοί των χωρών του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής καταναλώνουν πολλούς αιώνες τώρα. Οι επιστήμονες επιβεβαιώνουν συνεχώς τους μηχανισμούς που δίνουν στο κεφίρ, το ιστορικό αυτό γαλακτοκομικό ποτό τις υγιεινές ιδιότητές του.

Το κεφίρ απολαμβάνουν από καιρό όσοι ακολουθούν υγιεινή διατροφή. Το κεφίρ είναι ένα θρεπτικό ρόφημα προβιοτικό επειδή περιέχει ευεργετικά βακτηρίδια, ζύμες, μέταλλα και αμινοξέα που βοηθούν τον οργανισμό του ανθρώπου στις λειτουργίες θεραπείας και συντήρησης. Οι πλήρεις πρωτεϊνες του κεφίρ, αφομοιώνονται καλύτερα από το γιαούρτι και χρησιμοποιούνται ευκολότερα στο σώμα. Τα αμινοξέα του είναι γνωστά για τη χαλάρωση του νευρικού συστήματος.

Η προέλευση του κεφίρ επισημαίνεται στα καυκάσια βουνά, πολλούς αιώνες πριν, όπου είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο για τα οφέλη στην υγεία. Το κεφίρ έχει παραμείνει ένα αγαπημένο ποτό στον Πόντο, στη Ρωσία, σε πολλά μέρη της Ευρώπης, τη Μέση Ανατολή και τα τελευταία χρόνια στην Αμερική.

Το 1908, ο Metchnikov έγραψε στο βιβλίο του, "η επέκταση της ζωής" ότι το μυστικό στη μακροζωία που βρήκε στα ρωσικά βουνά του Καυκάσου ήταν το κεφίρ που οι άνθρωποι έκαναν και έτρωγαν. Οι χωρικοί των καυκάσιων βουνών μας έδωσαν το γιαούρτι και το κεφίρ (προϊόν οξυγαλακτικής ζύμωσης). Η ιστορία του κεφίρ είναι αιώνες παλαιά. Είναι ευρέως γνωστό στην Ανατολική Ευρώπη και στην περιοχή του Πόντου. Οι άνθρωποι στον Καύκασο, πίνουν κεφίρ αντί νερού και τρώνε πυκνωμένο κεφίρ αντί επιδορπίου. Δεν έχουν τις γνωστές εκφυλιστικές αρρώστιες της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας και η υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής τους ξεπερνά τα 110 χρόνια.

Ο καθηγητής Δρ Kanschlikow αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στην έρευνα του κεφίρ παρατηρώντας τη θεραπευτική του επίδραση σε πολλές αρρώστιες. Συμβάλει στη διαδικασία ανάρρωσης και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν υποκατάστατο του γάλακτος των μητέρων. Το κεφίρ δεν είναι φάρμακο αλλά μια ειδική παραδοσιακή τροφή. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί σαν ξυνή κρέμα σε σάλτσες και σαλάτες. Το κεφίρ θεωρείται θρεπτικό ποτό κατάλληλο για να συμπεριληφθεί και σε ειδικές διατροφές και στη θεραπεία γαστρεντερικών διαταραχών.



Όπως το γιαούρτι, το κεφίρ βασίζεται στο γάλα. Η διαδικασία για να γίνει το κεφίρ περιλαμβάνει τη ζύμωση του γάλακτος με τους "σπόρους" του κεφίρ. Οι "σπόροι" του κεφίρ είναι μια μάζα των βακτηριδίων, ζύμης και πολυσακχαρίτη. Η μικροβιολογία των σπόρων του κεφίρ είναι πολύ σύνθετη. Ο πολυσακχαρίτης που περιέχει η μάζα των σπόρων του κεφίρ έχει αποδειχθεί ότι είναι μοναδικός και του έχει δοθεί το όνομα kefiran.

Στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, το κεφίρ αποτελεί 70% του συνολικού ποσού ζυμωμένου γάλακτος που καταναλώνεται, χρησιμοποιείται στα νοσοκομεία και σανατόρια για ποικίλους λόγους, συμπεριλαμβανομένων των μεταβολικών διαταραχών, της αθηροσκλήρωσης, και των αλλεργικών παθήσεων. Έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη και για τη θεραπεία της φυματίωσης, της ανώμαλης αύξησης κυττάρων, των υψηλών επιπέδων χοληστερόλης, των γαστροεντερικών και μεταβολικών ασθενειών, της υπέρτασης, των ισχαιμικών καρδιακών παθήσεων και της αλλεργίας. Είναι επίσης ευρέως γνωστό στη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Αυστρία, τη Βραζιλία, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Το κεφίρ αφομοιώνεται εύκολα από τον οργανισμό, καθαρίζει τα έντερα, παρέχει ευεργετικά βακτηρίδια, ζύμες, βιταμίνες, ανόργανα άλατα και πλήρεις πρωτεϊνες. Είναι πλήρως ισορροπημένη τροφή και συμβάλει σε ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα. Αναφέρεται ότι η κανονική χρήση του κεφίρ μπορεί να βοηθήσει, να ανακουφίσει όλες τις εντερικές διαταραχές, να προωθήσει την κίνηση των εντέρων, να δημιουργήσει ένα υγιέστατο χωνευτικό σύστημα απαλλαγμένο από τη δυσκοιλιότητα. Από τις καλύτερες προβιοτικές και αντιοξειδωτικές τροφές, επιδρά σε ολόκληρο το σώμα και βοηθά στη διατήρηση ενός ισορροπημένου εσωτερικού οικοσυστήματος για τη βέλτιστη υγεία και μακροζωία. Συνιστάται ιδιαίτερα σε μωρά, εγκύους και ηλικιωμένους.

Οι ευεργετικές ζύμες και τα φιλικά βακτηρίδια του κεφίρ καταναλώνουν το μεγαλύτερο μέρος της λακτόζης του γάλακτος. Έτσι είναι ιδανικό για να καταναλώνεται και από άτομα που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη.

Προσφέρει αφθονία ασβεστίου, μαγνησίου, φωσφόρου, για την σωστή αύξηση των κυττάρων, τη συντήρηση του σώματος και την άφθονη ενέργεια. Το κεφίρ είναι πλούσιο σε βιταμίνη Β12, Β1 και C. Άριστη πηγή βιοτίνης που βοηθά την αφομοίωση των άλλων βιταμινών Β από το σώμα.

Περιέχει φυσικά τέσσερα γένη και 11 είδη προβιοτικών (φιλικών βακτηριδίων):


LACTOBACILLI:
Lb. brevis, Lb.cellobiosus, Lb. kefir, Lb.kefiranofaciens, Lb.casei ssp. rhamnosus και ssp.alactosus, Lb.casei Lb helveticus
ssp. lactis, Lb deldruevkii ssp. lactis and ssp. bulgaricus Lb.lactis, Lb acidophilus

STREPTOCOCCI/LACTOCOCCI:
Lc.lactis ssp.lactis and ssp. cremoris and Var. diacetylactis, Lc salivarius ssp. thermophilus, Enterococcus durans, Leuconostoc
cremoris, L.mesenteroides

YEASTS:
Kluyveromyces lactis
K.bulgaricus
K. fragilis / marxianus
Candida kefir
C pseudotropicalis
Saccharomyces ssp. Torulopsis holmii (torulla ssp.)

ACETOBACTER:
Acetobacters aceti
A. Rasens



Σύμφωνα με όλες τις έρευνες το κεφίρ έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες όπως :

- Βελτιώνει καταστάσεις όπως η αναιμία

- Βοηθά σε ασθένειες του πεπτικού συστήματος, χρόνιες εντερίτιδες, ασθένειες νεφρών και συκωτιού

- Έχει διουρητικές ιδιότητες

- Υποβοηθά την ανάρρωση από διάφορες αρρώστιες και γενικά επιδρά ευεργετικά στον ανθρώπινο οργανισμό

- Είναι ένα άριστο διαιτητικό προϊόν με πολύ χαμηλά λιπαρά και λίγες θερμίδες.

- Αποτελεί ιδανικό προϊόν με υψηλή διατροφική αξία για όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό και τα σπορ

- Με συχνή χρήση υποβοηθά την καταπολέμηση της αρτηριοσκλήρωσης και της υπέρτασης.

- Είναι εξαιρετική τροφή για έγκυες γυναίκες ή γυναίκες που θηλάζουν, για την Τρίτη ηλικία και για τα άτομα με προβλήματα στο ανοσοποιητικό σύστημα.

- Βοηθά στην επαναφορά του εσωτερικού οικοσυστήματος μετά από θεραπεία με αντιβιοτικά.


Πώς καλλιεργείτε το κεφίρ - Παρασκευή κεφίρ



Εδώ παραθέτω και τους δύο τρόπους που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους που βρήκα από τις πηγές μου :

1ος τρόπος

Βάλτε 50 γραμμάρια από τους κόκκους του κεφίρ σε ένα καθαρό βάζο.
Προσθέστε 1/2 λίτρο γάλα κατά προτίμηση αγελαδινό πλήρες , όχι γεμάτο ως πάνω και κλείστε καλά το καπάκι (αεροστεγώς). Αναλογία κεφίρ γάλακτος 1:10.
Αφήστε το σε θερμοκρασία δωματίου 24 ώρες. Αν το θέλετε ποιο αραιό αφήστε το 12 ώρες. Πάντα μακριά απο το άμεσο ηλιακό φώς.
Περάστε το από πλαστικό σουρωτήρι(όχι μεταλλικό). Αυτό που θα περάσει είναι το πόσιμο κεφίρ, ότι μείνει είναι οι δραστικοί κεφιρόκοκκοι τους οποίους θα.χρησιμοποιείτε συνεχεία για να καλλιεργήσετε και άλλες φορές.
Ξεβγάλτε καλά το βάζο, ξεβγάλτε καλά τους κόκκους όπως είναι μέσα στο πλαστικό σουρωτήρι, με φρέσκο γάλα (εάν δεν μπορούμε τότε με κρύο νερό προσέχοντας να στραγγίσει καλά) και...
επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία παρασκευής από την αρχή.
Καθώς συνεχίζεται η καλλιέργεια ο αριθμός των κόκκων αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται (η αύξηση αυτή γίνεται πιο γρήγορα σε όχι παχύ γάλα). Τότε η το αφήνετε (το επιπλέον) οπότε με την ίδια ποσότητα γάλατος θα γίνει πιο πυκνό η το απομακρύνετε η δίνετε αυτό που περισσεύει σε άλλον για καλλιέργεια.
Καλλιεργώντας το κεφίρ μπορείτε να κανονίζετε την γεύση και την σύσταση (πυκνότητα). Αν το θέλετε γλυκύτερο και αραιότερο (αφήστε το λιγότερο χρόνο) για πυκνότερο (αφήστε περισσότερους κόκκους κεφίρ). Οι κόκκοι πρέπει να καλύπτονται από το γάλα.


2ος τρόπος

Βάλτε 2-3 κυβικά εκατοστά από τους κόκκους του κεφίρ σε ένα καθαρό βάζο. Προσθέστε 1 λίτρο γάλα, όχι γεμάτο ως πάνω και κλείστε καλά το καπάκι (αεροστεγώς). Αφήστε το σε θερμοκρασία δωματίου 24 ώρες. Αν το θέλετε ποιο αραιό (υπακτικό) αφήστε το 12 ώρες. Σε περίπτωση διάρροιας να μείνει περισσότερο από 24 ώρες. Στο τέλος αυτού του διαστήματος το γάλα θα γίνει πιο πυκνό. Περάστε το από σουρωτήρι. Αυτό που θα περάσει είναι το πόσιμο κεφίρ, ότι μείνει είναι οι δραστικοί κεφιρόκοκκοι τους οποίους θα χρησιμοποιείτε συνεχεία για να καλλιεργήσετε και άλλες φορές. Ξεβγάλτε το καλά το βάζο, ξεβγάλτε καλά τους κόκκους όπως είναι μέσα στο σουρωτήρι με μπόλικο κρύο νερό, αφού στραγγίσει πολύ καλά επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία από την αρχή. Καθώς συνεχίζεται η καλλιέργεια ο αριθμός των κόκκων αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται (η αύξηση αυτή γίνεται πιο γρήγορα σε όχι παχύ γάλα). Τότε η το αφήνετε (το επιπλέον) οπότε με την ίδια ποσότητα γάλατος θα γίνει πιο πυκνό η το απομακρύνετε η δίνετε αυτό που περισσεύει σε άλλον για καλλιέργεια. Καλλιεργώντας το κεφίρ μπορείτε να κανονίζετε την γεύση και την σύσταση (πυκνότητα). Αν το θέλετε γλυκύτερο και αραιότερο Αφήστε το λιγότερο χρόνο η αντιθέτως αφήστε περισσότερους κόκκους κεφίρ. Οι κόκκοι πρέπει να καλύπτονται από το γάλα. όταν πρόκειται να μην το καλλιεργήσετε για λίγες μέρες βάζετε τους κόκκους σε μικρό δοχείο με γάλα στο ψυγείο. Οι κόκκοι διατηρούν την ζωτικότητα τους για 10-15 μέρες το πολύ. Όταν θελήσετε πάλι να το καλλιεργήσετε, σουρώστε το και πετάξτε το γάλα που ήταν μέσα, αφού το ξεπλύνετε καλά βάλτε το με νέο γάλα. (Πηγή:http://anadraci.blogspot.com/2006/09/blog-post.html)

Το κεφίρ πίνεται ακόμα και αν γίνει γιαούρτι. Ως `γιαούρτι` μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως ξυνή κρέμα σε σαλάτες. Ανάλογα με την ποσότητα της αποικίας βακτηριδίων, γίνεται και η ζύμωση.. οπότε το κάθε βράδυ ή το κάθε δυο βράδια είναι σχετικό. Αν η ποσότητα βακτηριδίων που έχουμε είναι μικρή ή αν η ποσότητα του γάλατος μεγάλη, θα αργήσει να γίνει η ζύμωση.

Επίσης αν το περιβάλλον είναι κρύο (πχ το έχουμε στο ψυγείο) επίσης καθυστερεί η ζύμωση. Σε θερμό περιβάλλον επιταχύνεται η ζύμωση. Άρα καταναλώνουμε το γάλα ανάλογα με το πότε έχει γίνει - κι ανάλογα με το πόσο ξυνό ή το πόσο πηχτό θα θέλαμε να γίνει.

Το κεφίρ ως αποικία βακτηριδίων δεν είναι καθόλου ευαίσθητη.. ίσα ίσα.. αντέχει στις κακουχίες!!!!
Μπορεί να επιζήσει και μετά από εβδομάδες στο ψυγείο αρκεί να είναι μέσα σε γάλα ή και σε νερό. Σε τέτοια περίπτωση που το έχουμε ξεχάσει ακόμα και μήνες, δεν θεωρούμε ότι είναι για πέταμα. Του δίνουμε εντατικές φροντίδες θεραπείας - συχνές αλλαγές μικρής ποσότητας γάλατος σε θερμό περιβάλλον για περίπου μια βδομάδα.. και τότε βλέπουμε αν το κεφίρ μας έχει επιζήσει ή όχι. Στο τέλος της βδομάδας θα πρέπει να μας δίνει το ρόφημα κεφίρ που συνηθίζαμε να πίνουμε.
Κατά τα άλλα .. όπως σε κάθε αλλαγή γάλατος.. πρέπει να ξεπλένουμε το κεφίρ και το βάζο.


Οι πληροφορίες αυτές, έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστούν οδηγίες γιατρού.


Συνταγές με κεφίρ θα βρείτε εδώ : http://milk-kefir.blogspot.com/

Πηγές http://delicieuses.forumotion.nethungry.gr,
kefir.gr,   milk-kefir.blogspot.com

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Νοήματα και προστάγματα των εκλογών της 6ης Μαϊου





Μέσα από πολύπλοκες, αλλά αδιαφανείς διεργασίες, στο διάστημα αυτών των δυόμισι τελευταίων ετών, και σε πείσμα της συνεχούς τρομοκράτησής του, στις 6 Μαΐου ο ελληνικός λαός έδωσε την ετυμηγορία του. Βροντοφώνησε, επιτέλους, ένα μεγάλο και καθαρό ΟΧΙ στην εξαθλίωση, που του επέβαλαν οι εντός και εκτός «σωτήρες του».
Διαμήνυσε, προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι δεν θέλει πια να εξακολουθήσει να «σώζεται», ότι απορρίπτει με βδελυγμία Μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και όλο το αποτρόπαιο συνονθύλευμα των τεράτων, που στοίχειωσαν τη ζωή του χωρίς να τον ρωτήσουν, που καταληστεύουν καθημερινά το βιός του και το μέλλον των παιδιών του, και που τον έχουν καταντήσει δουλοπάροικο, μέσα στην ίδια του την πατρίδα. Μέσα από τις κάλπες, όπου επικράτησε όχι μόνο ο μεγάλος θυμός, αλλά και η ωριμότητα, αλλά και η αποφασιστικότητα ενός οικτρά δοκιμαζόμενου λαού, από ξένους αλλά δυστυχώς και από δικούς του ανθρώπους, μας αναγγέλλει με υπερηφάνεια ότι, ναι, θέλει και μπορεί να πάρει τις τύχες στα χέρια του και να ξαναγεννηθεί.
Οι εντολές του, μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου ξεχειλίζουν από πόνο και δάκρυα, από μια σαφή τάση εκδίκησης απέναντι σε όλους και σε όλα, αλλά πάνω απ’ όλα κατακλύζονται από ελπίδα, αλλά και από πίστη, στα πεπρωμένα του, στις ικανότητές του, ακριβώς σ’ αυτές που με τόση βαρβαρότητα και ποταπότητα διαμφισβητήθηκαν, και τέλος στο μέλλον αυτού του τόπου, στο αύριο της ακριβής του Ελλάδας.
Η κορυφαία του εκδίκηση είναι, βέβαια, το 7% που έδωσε στη Χρυσή Αυγή.
Αυτά είναι τα νύχια του, που προβάλλουν στην απελπισία του… που του ανήκουν και αυτά, και που προφανώς κρίνει ότι πρέπει να τα χρησιμοποιήσει στις πολύ δύσκολες ώρες του. Πέρα όμως από εκδίκηση, ο ελληνικός λαός δίνει, με την ψήφο του, διαταγές και νουθεσίες. Καταρχήν, στέλνει στο «πυρ το εξώτερο» όλους εκείνους που τόλμησαν να τον εξευτελίσουν και να τον τελειώσουν, υπογράφοντας τη θανατική του καταδίκη με διάφορες αστείες δικαιολογίες. Και, φυσικά, οι ψηφοφόροι αρνούνται να τηρήσουν «λογιστικά βιβλία» για το ποιος υπόγραψε το πρώτο, ποιός το δεύτερο Μνημόνιο της ντροπής, ποιος δηλαδή εγκλημάτησε λιγότερο ή περισσότερο εναντίον του ή ποιος επέδειξε μεγαλύτερη ή μικρότερη εφευρετικότητα στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να εμφανίσει λιγότερα αποκρουστικά τα εγκλήματά του.
Στη συνέχεια, ο ελληνικός λαός πρόσταξε τους υποψήφιους κυβερνήτες του, αυτούς που οπωσδήποτε δεν βαρύνονται με εγκληματικές υπογραφές, να «κόψουν το λαιμό τους» και να του εξασφαλίσουν «κυβέρνηση συνεργασίας», που να τον βγάλει όσο πιο γρήγορα γίνεται από τη σκοτεινή καταπακτή, και να τον οδηγήσει προς το ελληνικό φως, προς τη δημιουργία και την ανάπτυξη, μακριά από τρόικες, μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και λοιπά διαβολικά κατασκευάσματα. Και, ναι, ο ελληνικός λαός τα θέλει όλα αυτά, αλλά παραμένοντας στην ΕΕ.
Η σαφής λαϊκή εντολή, για συνεργασία, εξηγείται βέβαια από την πλήρη συνειδητοποίηση της ανάθεσης μιας εξαιρετικά δύσκολης και επικίνδυνης αποστολής. «Όλοι μαζί», διατάζει ο λαός…. βάλτε πλάτη να με βγάλετε από δω μέσα, πριν πνιγώ από ασφυξία». Και να μερικές από τις δυσκολίες:
*Πρώτα απ’ όλα, φυσικά, αυτή η ίδια η «συνεργασία», ανάμεσα σε διαφορετικές τάσεις, πεποιθήσεις, αλλά και σε γενικευμένα αρχηγικά σύνδρομα. «Αυτά να τα ξεχάσετε» λένε οι κάλπες, γιατί τώρα αυτό «που χρειάζεται δεν οι αρχηγοί, αλλά οι στρατιώτες».
*Δεύτερον, η προσπάθεια ιδεολογικής επικράτησης: προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά, και με πόση ακριβώς απόκλιση. Η ψήφος του λαού μας δηλώνει ότι πριν φθάσουμε σε τέτοια διλήμματα, οπωσδήποτε απολύτως ορθά, κάτω από ομαλότερες συνθήκες, το πρώτιστο είναι η απελευθέρωσή μας από την απάνθρωπη κατοχή. Να δώσουμε, λένε οι κάλπες, εδώ και τώρα, έναν υπέρ πάντων αγώνα για την ελευθερία μας. Διαφορετικά, τι νόημα θα έχει η οποιαδήποτε κυβέρνηση, αριστερής, κεντρώας ή δεξιάς κατεύθυνσης, αν αυτή θα συνεχίσει να έχει ως κύρια καθήκοντά της, το πώς:
- θα ικανοποιήσει καλύτερα και πιο γρήγορα, τις αιμοβόρες απαιτήσεις της τρόικας, όπως ανάμεσα σε άλλες, την άμεση απόλυση 150.000 δημόσιων υπαλλήλων, επειδή δήθεν είναι άχρηστοι, στα πλαίσια ενός δημόσιου τομέα, που δήθεν είναι υπερμεγέθης, ενώ θα αρκούσε η προσπάθεια, αυτός να καταστεί λιγότερο αναποτελεσματικός,
-θα βαφτίσει ως «μεταρρυθμίσεις» ή και ως «αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας», τη σχεδόν δωρεάν εκχώρηση του συνολικού ελληνικού πλούτου στους δανειστές, καταληστεύοντας έτσι τους δικαιούχους,
-θα παραμυθιάζει πιο αποτελεσματικά το λαό, και ταυτόχρονα θα τον απειλεί και θα τον εκβιάζει, ότι δεν θα του επιβληθούν άλλα νέα και επώδυνα μέτρα, αν….. «στέρξει να αυτοκτονήσει», ενόσω όλα αυτά τα νέα μέτρα έχουν όχι μόνο αποφασιστεί, αλλά και υπογραφεί, και ενόσω πρόκειται για μέτρα αμέτρητα μιας Λερναίας Ύδρας,
- θα αποκοιμίζει τον ελληνικό λαό με διαβεβαιώσεις ότι δήθεν «πηγαίνουμε καλύτερα», και ότι δήθεν «οι θυσίες δεν πάνε χαμένες», ενόσω πάμε από το κακό στο χειρότερο και ενόσω επίσημα προβλέπεται ότι το 2020 το χρέος μας θα είναι μεγαλύτερο από όσο ήταν το 2009.
*Το περιεχόμενο, εξάλλου, της κάλπης χλευάζει και γελοιοποιεί την μέχρι τώρα απέλπιδα προσπάθεια των «Μνημονιακών» να απαλλάσσονται από διαφορετικές γνώμες, χαρακτηρίζοντάς τες συλλήβδην και αφελώς ως «λαϊκίστικες», και τους υποστηρικτές τους ως «λαϊκιστές». Ο λαός μας απέρριψε, με περισσή περιφρόνηση, τους «μονόδρομους», τις «απόλυτες αλήθειες», τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία. Ο λαός καταδίκασε όλα αυτά και όλους αυτούς που τον εξευτέλιζαν ασύστολα τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Απαιτεί, τώρα, συνδυασμούς, φαντασία, τόλμη και πίστη, κατά την εκστρατεία καταγγελίας των απάνθρωπων Μνημονίων, καθώς και αποδέσμευση από το επαχθές και επαχθές τμήμα του χρέους. Ο λαός μας θέλει να ενωθούμε σε μια γροθιά, όλοι οι Αντιμνημονιακοί, και να καταγγείλουμε τα επαίσχυντα χαρτιά, χωρίς φυσικά τους Μνημονιακούς, που τα υπέγραψαν…. γιατί, πως αλήθεια θα μπορούσαν αυτοί να τα καταγγείλουν! Ο λαός εκλαμβάνει ξεκάθαρα Μνημόνια και Μνημονιακούς, ως δημιουργούς του προβλήματός του. Συνεπώς, αυτοί οι ίδιοι δεν μπορεί να είναι και λύση του.
Οι εταίροι μας, με επικεφαλής την κυρία Μέρκελ, παρακολουθούν πανικόβλητοι το διπλό ταυτόχρονο χτύπημα των γαλλικών και ελληνικών εκλογών, εναντίον της ατέρμονης λιτότητας. Το μήνυμα που διαχέουν αυτές οι δύο εκλογές είναι η πλήρης αποτυχία της παρανοϊκής συνταγής του ΔΝΤ, που υιοθετήθηκε χωρίς δισταγμούς από την ΕΕ και που τώρα κινδυνεύει να την διαλύσει. Αναγγέλλει το τέλος της Μερκοζύ και την υπόσχεση ανάδυσης μιας νέας Ευρώπης, φιλικής και όχι εχθρικής απέναντι στους λαούς της. Και ας ψελλίζει πανικόβλητη η Γερμανίδα καγκελάριος ότι «η Ελλάδα δεν θα παρεκκλίνει από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις της». Προφανώς, η κυρία Μέρκελ δεν κατανόησε το περιεχόμενο της ψήφου του ελληνικού λαού.

Η κ. Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη είναι Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Πηγή Κουτί της Πανδώρας

Το Μονοπάτι "ΠΑΛΑΙΟΒΡΑΧΑ - ΓΟΥΛΙΝΑΣ


 (Αγία Παρασκευή - Μύλος Μπαρτσώκα - Κοίτη Τσιρλιά - Αγιος Νικόλαος)
Στα μονοπάτια της Ελλάδας που Αγαπάμε
Η παρουσίαση του Μονοπατιού Παλαιοβράχας - Γουλινά έγινε σε συνεργασία του Συλλόγου Απανταχού Παλαιοβραχινών και του κ. Στουρνάρα σε μια προσπάθεια ανάδειξης του φυσικού πλούτου της Παλαιοβράχας. Α΄ Tο χωριό ΠΑΛΑΙΟΒΡΑΧΑ Η Παλαιοβράχα βρίσκεται στη δυτική Φθιώτιδα και είναι Δ.Δ. του Δήμου Σπερχειάδας.

Για να πάμε στη Παλαιοβράχα θα πρέπει να ανηφορίσουμε το δρόμο Λαμίας - Καρπενησίου, περνώντας τη Μακρακώμη στα 4χλμ. περίπου υπάρχει πινακίδα προς Παλαιοβράχα αριστερά.

Κοιτάζοντας προς την κατεύθυνση της πινακίδας και ψηλά θα παρατηρήσουμε τον καταπράσινο ορεινό όγκο του "Γουλινά" (υψόμετρο 1.459m) ο οποίος οροθετείται από την Οίτη στα ανατολικά και την οροσειρά των Βαρδουσίων νότια και βορειοδυτικά από την οροσειρά της Γραμμένης Οξιάς και βόρεια μπροστά του να ξεδιπλώνεται η κοιλάδα του Σπερχειού.

Χαρακτηριστικό του Γουλινά είναι το ηφαίστειο το οποίο εξερράγη πριν από 1.000 χρόνια περίπου, διακρίνεται ο κρατήρας στη κορυφή του, με τη λάβα που ξεχείλισε και έχει πλημμυρίσει την κοιλάδα του Σπερχειού.

Το ηφαιστειογενές αυτό τοπίο είναι καταπράσινο και οι ντόπιοι το ονομάζουν "Τσιρλιά".

Δίπλα από τον Τσιρλιά και βόρεια σε απόσταση 2χλμ. από τη διασταύρωση υπάρχει το όμορφο χωριό Παλαιοβράχα, βυθισμένο μέσα στο πράσινο, με πέτρινα παραδοσιακά σπίτια και ανάμεσά τους ξεπροβάλει το καμπαναριό της παλιάς εκκλησίας της Παναγίας (Κοίμησης της Θεοτόκου).

Γύρω από την όμορφη πλατεία με τα πλατάνια, όπου υπάρχουν παραδοσιακά καφενεία και ωραία ταβερνάκια.

Η Παλαιοβράχα είναι γνωστή από τα παλαιά χρόνια για τα αμπέλια της και το ωραίο κρασί και τσίπουρο που έβγαζε, το οποίο ήταν το καλύτερο της περιοχής και το πιο φημισμένο.

Επίσης είναι γνωστή για τις ιαματικές πηγές της που βρίσκονται στη θέση "Αμπλα" δίπλα στο Σπερχειό ποταμό.

Σήμερα έχουν εκσυγχρονιστεί, έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν υπαίθριες πισίνες με αποδυτήρια και μπαρ.

Οι ντόπιοι και οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής απολαμβάνουν τα ιαματικά τους λουτρά σ΄ ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον.

Σε παρακείμενο χώρο όπου κυριαρχούν οι επιβλητικές φιγούρες από παμπάλαια πλατάνια υπάρχει παραδοσιακή ταβέρνα.

Στην ακμή της η Παλαιοβράχα είχε 1.800 κατοίκους περίπου, υπήρχε έντονη κοινωνική ζωή, είχε Τριθέσιο Δημοτικό Σχολείο (150 μαθητές) και ιατρείο.

Υπήρξε αφετηρία του ξεκινήματος της Εθνικής Αντίστασης. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο το μεταναστευτικό κύμα και η αστυφιλία δεν άφησε ανεπηρέαστη την Παλαιοβράχα.

Οι λιγοστοί κάτοικοι παρέμειναν στο χωριό “να φυλάσσουν Θερμοπύλες” και αυτοί ηλικιωμένοι με τα περισσότερα σπίτια κλειστά. Σήμερα οι κάτοικοι έχουν επιστρέψει, έχουν ανακαινίσει τα παλιά τους σπίτια και μαζί μ΄ αυτούς αρκετοί φίλοι από την Αθήνα λάτρεις της Φύσης .

Το καλοκαίρι σφύζει από ζωή και η πλατεία του χωριού κατακλύζεται από ανθρώπους.

Έντονη είναι η παρουσία των μικρών παιδιών με τα ξεφωνητά τους και των νέων ανθρώπων με τις εκδηλώσεις που διοργανώνουν.

Στην Παλαιοβράχα δραστηριοποιούνται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Απανταχού Παλιοβραχινών και ο Σύλλογος Νέων Παλαιοβράχας ο Γουλινάς, σκοπός των οποίων είναι το αντάμωμα και σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των Παλαιοβραχινών και των φίλων του χωριού καθώς και η διατήρηση των εθίμων, των παραδόσεων και της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Κύριος όμως στόχος και σκοπός όλων των κατοίκων είναι η διατήρηση, η διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής Γουλινά – Παλαιοβράχας και η ανάδειξη της οικολογικής σημασίας αυτού. Β΄ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ "ΓΟΥΛΙΝΑ" Η περιβαλλοντική και οικολογική σημασία του Γουλινά είναι τεράστια διότι :
α) Ο Γουλινάς είναι πλούσιος σε χλωρίδα και πανίδα.
β) Γειτνιάζει άμεσα, συνδέει και αποτελεί συνέχεια των δύο οικολογικών περιοχών διεθνούς σημασίας: Την προστατευμένη περιοχή της κοιλάδας του Σπερχειού που είναι ενταγμένη στο δίκτυο “NATURA 2000” και τον Εθνικό Δρυμό της Οίτης.
γ) Στον δασικό πυρήνα του Γουλινά με αφετηρία την Παλαιοβράχα ξεκινούν διάφορα μονοπάτια οικολογικού ενδιαφέροντος με σημαντικότερο τη διαδρομή: «Αγια Παρασκευή - Μύλος Μπαρτσώκα –’γιος Νικόλαος», η οποία είναι μέσα σε περιοχή που απαγορεύεται το κυνήγι και συνδέει τις δυο παραπάνω προστατευμένες περιοχές. Γ΄ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΠΑΤΙΟΥ "ΠΑΛΑΙΒΡΑΧΑ - ΓΟΥΛΙΝΑ" (Αγία Παρασκευή - Μύλος Μπαρτσώκα - Κοίτη Τσιρλιά - ’γιος Νικόλαος)

Η αφετηρία του μονοπατιού είναι το εκκλησάκι της Αγ. Παρασκευής σε απόσταση 150m. (υψόμετρο 420m.) από την Πλατεία της Παλαιοβράχας.

Η διαδρομή του μονοπατιού χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα, ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας, το περιβαλλοντικό και οικολογικό ενδιαφέρον. 1ο Τμήμα: Αγ. Παρασκευή - Παράκαμψη Δασικού Δρόμου

Βαθμός Δυσκολίας: 1 - Απόσταση: 1.800m. - Υψόμετρο: 420m.

Ξεκινάμε από την Αγ. Παρασκευή και κατευθυνόμαστε ανατολικά ακολουθώντας τον Δασικό Δρόμο προς Προφήτη Ηλία, αφήνοντας πίσω μας τα τελευταία σπίτια της Παλαιοβράχας με τις αυλές τους και τα οπορωφόρα δένδρα τους (συκιές, ροδιές, κερασιές, καρυδιές κ.λ.π.).

Στα 200 μέτρα περνάμε το Μέγα Ρέμα με πυκνή βλάστηση, τα πανύψηλα πλατάνια και το νερό του που τρέχει καθ’ όλη την διάρκεια του έτους συντηρώντας το οικοσύστημα πλούσιο σε χλωρίδα και πανίδα.

Σ’ αυτό το σημείου τα βράδια της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού τα αηδόνια δίνουν συναυλία με το κελάηδισμά τους. Συνεχίζοντας την διαδρομή στο δασικό δρόμο ανάμεσα στη πυκνή βλάστηση από δρυς, βρισκόμαστε σ’ ένα σημείο όπου η θέα είναι καταπληκτική.

Βλέπουμε το Βελούχι, την Οροσειρά του Τυμφρηστού, της Ότρυς, πολλά χωριά της Δυτικής Φθιώτιδας (Αγ. Γεώργιος, Βίτωλη, Μακρακώμη, Καστρί κ.λ.π.) και την Παλαιοβράχα βυθισμένα μέσα στο πράσινο και μπροστά μας να απλώνεται η Κοιλάδα του Σπερχειού.

2ο Τμήμα: Παράκαμψη Δασικού Δρόμου - Μύλος Μπαρτσώκα Βαθμός Δυσκολίας: 2 - Απόσταση: 800m. - Υψόμετρο: 480m.

Αφήνουμε τον Δασικό Δρόμο και μπαίνουμε αριστερά στο δάσος ακολουθώντας το μονοπάτι για τον Μύλο Μπαρτσώκα με νοτιοανατολική κατεύθυνση.

Το μονοπάτι σ' αυτό το σημείο είναι αρκετά στενό και μονό ο ένας πίσω από τον άλλο μπορεί να περπατάει.

Η βλάστηση είναι πυκνή και το μονοπάτι είναι καλυμμένο από δένδρα.

Στο ενδιάμεσο της διαδρομής στον αυχένα του λόφου φτάνουμε σ’ ένα ξέφωτο.

Από εδώ κοιτώντας νοτιοδυτικά μπορούμε να διακρίνουμε τον κρατήρα του ηφαιστείου και τη ροή της κάποτε πυρακτωμένης λάβας κάτω από τα πόδια μας, το λεγόμενο ρέμα του Τσιρλιά, που ξεχείλισε την εποχή της έκρηξης στην κοιλάδα του Σπερχειού.

Συνεχίζοντας την διαδρομή κατηφορίζουμε και φθάνουμε σε ένα πλατώ δίπλα στη κοίτη του Τσιρλιά, όπου βρίσκονται τα ερείπια του Μύλου Μπαρτσώκα κάτω από τα ψηλά πλατάνια.

Διακρίνεται ο μυλαύλακας και η θολωτή απορροή του Μύλου και μπροστά μια αλάνα που κάποτε ήταν ο κήπος του μυλωνά.

Σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων ήταν ο πρώτος και παλαιότερος μύλος και σταμάτησε να λειτουργεί πριν περίπου 50 χρόνια. Πρόκειται για ένα φανταστικό τοπίο απόλυτης ηρεμίας και ομορφιάς.

Όνειρο του πολιτιστικού συλλόγου είναι να γίνει αναπαλαίωση του κτηρίου και διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου ως τόπου αναψυχής που να συνδέει την ιστορία με την ομορφιά της φύσης.

3ο Τμήμα: Διάσχιση της Κοίτης του Τσιρλιά Βαθμός Δυσκολίας: 3 - Απόσταση: 1.200m. - Υψόμετρο: 580m.

Η Κοίτη του Τσιρλιά έχει δημιουργήσει ένα οικοσύστημα με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Είναι καλυμμένη με υδροφόρα φυτά και όποτε χάνεται το νερό που κυλά ανάμεσα τους εμφανίζονται τα ηφαιστειογενή πετρώματα.

Τα πετρώματα αυτά είναι κράματα διαφόρων ορυκτών με μεγάλο γεωλογικό ενδιαφέρον.

Στην πορεία παρατηρούμε ίχνη διαφόρων άγριων ζώων (αγριογούρουνα, αλεπούδες, λαγοί κ.λ.π.) και ποικιλία πουλιών που ανάλογα με την εποχή βρίσκουν καταφύγιο εδώ όπως αγριοπερίστερα, μπεκάτσες και πέρδικες.

Καλή ιδέα θα ήταν να γυρίσουμε το βλέμμα μας και προς τον ουρανό και μάλλον θα δούμε πως δεν είμαστε μόνοι μας, κάποιο γεράκι ή αετός θα μας επιτηρεί από ψηλά, ενοχλημένο που δεν σεβόμαστε την ησυχία του.

Συνεχίζοντας στη διαδρομή μας φθάνουμε σ' ένα καταρράκτη με πόσιμο νερό όπου μπορούμε να ξεκουραστούμε και να ανεφοδιαστούμε νερό.

4ο Τμήμα: Κοίτη του Τσιρλιά - Αγ. Νικόλαος
Βαθμός Δυσκολίας: 3 
Απόσταση: 1.500m.
Υψόμετρο: 580m.

Από υψόμετρο 580 μέτρων μέσα από την κοίτη του ποταμού στρίβουμε στο μονοπάτι για Αγ. Νικόλαο με νοτιοανατολική κατεύθυνση για να περπατήσουμε το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, μήκους περίπου 1.500m., το οποίο είναι και το πιο δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς ότι σ' αυτό το 1,5χλμ θα έχουμε ανέβει από τα 580m. στα 870m. υψόμετρο.

Στην αρχή το μονοπάτι και μέχρι να απομακρυνθεί αρκετά απ’ την κοίτη του ρέματος ακολουθεί μια οφιοειδή ανηφορική διαδρομή κάτω από υπεραιωνόβια πουρνάρια και βελανιδιές που σε κουράζει και σε κάνει να ψάχνεις ευκαιρίες για ξεκούραση – τι καλύτερη δικαιολογία απ’ το σταμάτημα για λίγες φωτογραφίες στην καταπράσινη χαράδρα ή χαμηλά εκεί που καταλήγει ο Τσιρλιάς και ενώνεται με τον Σπερχειό.

Ανεβαίνοντας πιο πάνω συναντάμε περισσότερες οστριές, αραιά κέδρα και έλατα και καθώς έχουμε καλύτερη θέα όλης της χαράδρας απ' την κορυφή του Γουλινά μέχρι το Σπερχειό αξίζει να σταθούμε και να χαζέψουμε το παιχνίδι που κάνει το φως με τις μορφές, τις καμπύλες και το σχήμα των βουνών.

Σιγά σιγά τα δένδρα αραιώνουν, οι σκιώδεις περιοχές φεύγουν και περνάμε στις λάκες κάτω από τον Αγ. Νικόλαο που είναι καταπράσινες την άνοιξη μέχρι νωρίς το καλοκαίρι.

Εδώ αν έρθουμε την κατάλληλη εποχή, είναι καλό σημείο για να μαζέψουμε ρίγανη και να θαυμάσουμε τις αγριοτριανταφυλλιές που όταν είναι ανθισμένες προσφέρουν ένα πολύ όμορφο θέαμα.

Φθάσαμε στο ξωκλήσι, όπου κάτω από τα πλατάνια και τις καρυδιές μπορεί κανείς να ξεκουραστεί και να θαυμάσει την θέα.

Χαμηλά κάτω μας εκτείνεται η κοιλάδα του Σπερχειού, στα δυτικά δεσπόζει ο ορεινός όγκος του Τυμφρηστού με το Βελούχι να ξεχωρίζει και να επιβάλλεται στην κορυφή του.

Πίσω μας το πλάτωμα με τις αγριοκορομηλιές αρχίζει να ανεβαίνει απότομα και καταλήγει σε κορυφή κατάφυτη από έλατα.

Από τον Αγ. Νικόλαο περνάει αγροτικός δρόμος κατάλληλος για αυτοκίνητα 4x4 και μπορείς να κατευθυνθείς δυτικά να γυρίσεις στην Παλαιοβράχα ή να πας προς την άνω Φτέρη ή αν πας ανατολικά να φθάσεις στην ’νω Καλλιθέα και να κατέβεις στη Σπερχειάδα.

Και οι δύο διαδρομές είναι πανέμορφες με πανοραμική θέα όλης της κοιλάδας του Σπερχειού.

Ακόμα: Για πιο προχωρημένους (Βαθμός Δυσκολίας: 3-4) από την κορυφή με τα έλατα πάνω από τον Αγ. Νικόλαο ξεκινάει μονοπάτι που σε βγάζει πιο ψηλά ανάμεσα σε αραιά κέδρα στην κορυφογραμμή του Γουλινά για να περάσεις στην συνέχεια στην αλπική ζώνη όπου δεν υπάρχει βλάστηση παρά μόνο κοφτερές πέτρας και χαλίκια.

Ακολουθώντας την κορυφογραμμή και έχοντας αντιμετωπίσεις την έντονη κλίση εδάφους φθάνουμε στην κορυφή του Γουλινά (υψόμετρο 1.459m.) όπου μπορείς να δεις νότια τα Βαρδούσια και ανατολικά την Εθνικό Δρυμό Οίτης.

Δύσκολο κομμάτι που διαρκεί περίπου 2 ώρες αλλά αξίζει τον κόπο γι’ αυτούς που μπορούν και θέλουν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους και να νιώσουν για λίγο ότι μπαίνουν σε άλλο κόσμο, όπου δεν κυριαρχούν ανθρώπινα μέτρα και όρια αλλά ο νόμος της φύσης.

Η παρουσίαση του Μονοπατιού Παλαιοβράχας - Γουλινά έγινε σε συνεργασία του Συλλόγου Απανταχού Παλαιοβραχινών και του κ. Στουρνάρα σε μια προσπάθεια ανάδειξης του φυσικού πλούτου της Παλαιοβράχας. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ πτυχ. ΑΣΕΤΕΜ/ΣΕΛΕΤΕ - ΕΚΠ/ΚΟΣ (Ο κ. Στουρνάρας Βασίλειος έχει εμπειρία πάνω σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον, επιμόρφωση και παρακολούθηση αρκετών σεμιναρίων - ημερίδων που αφορούν το περιβάλλον και την Περιβαλλοντική Εκπ/ση.

Ως Μηχανολόγος έχει συντάξει μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων για βιομηχανικούς χώρους, έχει πραγματοποιήσει αρκετά προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπ/σης με ομάδες μαθητών και διάφορες παρουσιάσεις, είναι ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ, μέλος του Ορειβατικού Ομίλου Λαμίας και Ομίλου Φίλων του Δάσους).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: Παπαγεωργίου Αλέξανδρος - Μπαλάφας Θανάσης
Νομός: Ν. Φθιώτιδας
Περιοχή: Παλαιοβράχα
Καταχωρητής: Δημήτρης Καρυστιανός
Φωτογραφίες:


Πηγή    http://monopatia.skai.gr/

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΒΡΑΧΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΒΡΑΧΑ

Απο τα αρχαια χρόνια εως τη ρωμαϊκη κατάκτηση (190 π.χ)

Φημολογείται η ύπαρξη ηφαιστείου στην κορυφή του Γουλινά που γύρω στο 3.200 π.Χ εξεράγη. Τον 13ο αιώνα π.Χ ζούσαν στην περιοχή Δρύοπες καιΔόλοπες. Στην ομηρική εποχή μέχρι το Σπερχειό ποταμό θεωρείται ότι έφτανε το βασίλειο του Πηλέα που εκτεινόταν βόρεια εως τη Φάρσαλο, ανατολικά εως τις ακτες της Μαγνησίας και νότια εως το Μαλιακό κόλπο. Υπάρχει μια εκδοχή που τοποθετεί την ομηρική Φθία και το κράτος τουΑχιλλέα στην κοιλάδα του Σπερχειού ποταμού στη Δ.Φθιώτιδα.
Στα αρχαϊκά χρόνια μεταξύ 1.100-1.050 π. Χ εγκαταστάθηκαν στην περιοχή οι Αινιάνες προερχόμενοι από την Ήπειρο. Πολιτικά και οργανωτικά σχετίζονταν με τη Θεσσαλία και έτσι μήδισαν στην Περσική εισβολή του Ξέρξη το 480-479 π.Χ Από το 344 π.Χ με το Φίλιππο Β’ αρχίζουν τα χρόνια της Μακεδονικής κυριαρχίας.
Στα ελληνιστικά χρόνια η ίδρυση της Αιτωλικής Συμπολιτείας (314 π.Χ) σηματοδοτεί μια περίοδο που η περιοχή διεκδικείται από τους 2 μεγάλους αντιπάλους Αιτωλούς και Μακεδόνες.
Στα 280-279 π.Χ συντελείται στον ελλαδικό χώρο η τρομερή εισβολή των Γαλατών από το βορρά. Η Μακεδονία καταλαμβάνεται και οι Γαλάτες υπό το Βρέννο φτάνουν εως τις Θερμοπύλες. Από εκεί και ενώ διεξαγόταν στα στενά κρίσιμη μάχη με τους νότιους Έλληνες, τμήμα των Γαλατών έφτασε μέχρι τη θέση Κοκκάλια στο τρίγωνο Κρίκελο-Γαρδίκι-Πουγκάκια επιδιώκοντας να εισέλθει στην καρδιά της χώρας των Αιτωλών. Στην τοποθεσία αυτή η γαλατική δύναμη εισβολής κατεστράφη ολοσχερώς από Αινιάνες, Φωκείς και Αιτωλούς και τα γαλατικά φύλα μετά και την ήττα τους παράλληλα και στους Δελφούς υποχώρησαν βόρεια μέσω Μακεδονίας προς Μ.Ασία. Η περιοχή της Δ.Φθιώτιδος άρχισε από τότε σταδιακά να ελέγχεται από τους Αιτωλούς.
Στον Α’ Μακεδονικό πόλεμο (215-205 π.Χ) της Ρώμης εναντίον του Φιλίππου Ε’ της Μακεδονίας οι Αιτωλοί συμμάχησαν με τους Ρωμαίους εναντίον της Μακεδονίας και η περιοχή της Δ.Φθιώτιδας έγινε πεδίο συγκρούσεων Μακεδόνων-Αιτωλών.
Το ίδιο συνέβη στο Β’ Μακεδονικό πόλεμο (200-197 π.Χ) όταν και πάλι οι Αιτωλοί συμμάχησαν με τους Ρωμαίους εναντίον του Φιλίππου Ε’ και κατέστρεψαν το 198 π.Χ την αρχαία πόλη Σπερχειαί που βρισκόταν στην περιοχή Φτέρης-Παλαιοβράχας στις πλαγιές του Γουλινά (αρχαιολογικοί χώροι Καστρόρραχη, Τραπεζόρραχη, Ελληνικά) και ήταν σύμμαχος των Μακεδόνων.
Μετά από 5 χρόνια ο Αντίοχος Γ’ του ελληνιστικού βασιλείου της Συρίας κήρυξε τον πόλεμο στη Ρώμη (192-188 π.Χ). Αποβιβάστηκε στον Πτελεό και τη Στυλίδα και κατευθύνθηκε προς τη Λαμία έχοντας στο πλευρό του ως σύμβουλο τον Αννίβα, περίφημο Καρχηδόνιο στρατηλάτη φυγά πλέον από την πατρίδα του. Οι Αιτωλοί που ήλεγχαν την περιοχή συμμάχησαν με τον Αντίοχο Γ’ εναντίον των Ρωμαίων που είχαν τώρα στο πλευρό τους τη Μακεδονία του Φιλίππου Ε’. Μετά την ήττα του Αντίοχου στις Θερμοπύλες (192 π.Χ) και την αποχώρησή του στη Μ.Ασία , οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν τη Λαμία το 190 π.Χ και όλη η περιοχή της Δ.Φθιώτιδος πέρασε πια στα χέρια των Ρωμαίων για 6 αιώνες εντασσόμενη στην επαρχία της Αχαϊας με έδρα την Κόρινθο.

Ρωμαιοκρατία και Βυζάντιο εως το 1204 μ.Χ

Η διάδοση του χριστιανισμού στην περιοχή συντελέστηκε τον 1ο μ.Χ αιώνα από τον Ηρωδίωνα – μαθητή του Αποστόλου Παύλου και ενός εκ των 70 Αποστόλων.
Η περιοχή δέχτηκε τις επιδρομές των Γότθων (251, 263, 287 μ.Χ) και κυρίως των Βησιγότθων του Αλάριχου το 396-398 μ.Χ
Στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας η περιοχή δέχτηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ τις μεγάλες σλαβικές επιδρομές (517, 539, 559, 577 μ.Χ) και την εγκατάσταση σλαβικού πληθυσμού που μαρτυρείται και από τα ονόματα χωριών (Μουστροβο, Λιάσκοβο κλπ), τοπωνυμίων (Βιστριζα) και λέξεων (κοτέτσι, στανη, τσαντήλα, γκλίτσα κλπ)
Στα χρόνια του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου (976-1025 μ.Χ) συντελέστηκε η μεγάλη Βουλγαρική εισβολή του 997 μ.Χ υπό το Σαμουήλ προς νότο που υπέστη καταστροφική ήττα στο Σπερχειό από το Νικηφόρο Ουρανό.
Η περίοδος 1081-1185 μ.Χ χαρακτηρίζεται από τις συγκρούσεις Βυζαντινών-Νορμανδών από την Ιταλία μέχρι που φτάνουμε στην τραγική ημερομηνία της 13ης Απριλίου 1204 που οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και κατέλυσαν τη Βυζαντινή κυριαρχία διαμοιράζοντας τα εδάφη της. Αρχίζει έτσι και για την περιοχή η Φραγκοκρατία που κράτησε 189 χρόνια.

Η φραγκοκρατία (1204-1393)

Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας μετά την Άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους η περιοχή της δυτικής Φθιώτιδος κατακτήθηκε από το Δουκάτο των Αθηνών (Βουργουνδοί). Ο Δεσπότης της Ηπείρου Θεόδωρος Α’ Άγγελος Κομνηνός Δούκας (1214-1230) απελευθέρωσε την περιοχή και ίδρυσε τοΔουκάτο των Νέων Πατρών (Υπάτη) το 1218. Τον διαδέχτηκε ο ανηψιός του Μιχαήλ Β’ Κομνηνός Δούκας (1241-1271). Μετά το θάνατό του το Δουκάτο Νέων Πατρών διοίκησε ο υιός του Ιωάννης Α’ Άγγελος (1271-1296) ενώ το 1319 καταλύθηκε η κυριαρχία του από τους Καταλανούς του Δουκάτου των Αθηνών. Την περίοδο 1350-1370 η περιοχή δέχτηκε Αλβανικές επιδρομές που κατέβαιναν από το βορρά.
Στα 1390 το Δουκάτο των Νέων Πατρών κατακτήθηκε από τη Φλωρεντινή οικογένεια Ατζαγιόλι. Το 1393 ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Α’ (1389-1402) καταλαμβάνει οριστικά την περιοχή και αρχίζει η μακρά περίοδος της Οθωμανικής κατάκτησης που θα κρατήσει 437 χρόνια.

Η περίοδος της Τουρκοκρατίας (1393-1830)

Η παράδοση αναφέρει οτι το χωριό κτίστηκε απο οικογένειες οι οποίες ήρθαν απο το Ικόνιο της Μ. Ασίας τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, γι’αυτο και λέγεται πως το πρώτο του όνομα ηταν Κονιαροχώρι. Στα χρόνια του Αλή πασά (1788-1822) η περιοχή ελεγχόταν από το πασαλίκι των Ιωαννίνων που εκτεινόταν από τη βόρεια Ήπειρο και τη Δ.Μακεδονία έως την Πελοπόννησο. Διοικητικά ανήκε στο σαντζάκι της Ναυπάκτου και στον καζα του Πατρατζικίου (Υπάτη). Στις πλαγιές του όρους Γουλινά κατά την παράδοση δρούσε ο κλέφτης Βράχας που ενεργούσε επιδρομές στο χωριό χτυπώντας τον εκεί τουρκικό πληθυσμό και από την ονομασία που του απέδωσαν οι κάτοικοι «παλιο-Βράχας» πήρε το όνομα και το χωριό. Στο Γουλινά δρούσαν οι γνωστοί κλεφταρματολοί Κατσουδαίοι από την Άνω Φτέρη την περίοδο 1770-1815 συγκρουόμενοι διαρκώς με τον Αλή πασα. Η δράση τους εκτεινόταν από τ’ Άγραφα εως την ορεινή Ναυπακτία και τη Δωρίδα. Η Παλαιοβράχα χρησιμοποιούνταν ως βάση εξόρμησης των τουρκαλβανών για τις μάχες τους με τους Κατσουδαίους στην ευρύτερη περιοχή (Ανω Φτέρη, Προφήτης Ηλίας κλπ). Η τελική τους εξόντωση έγινε με δόλο, ο μεν Τρ. Κατσούδας εκτελέστηκε στα Γιάννενα από τον Αλή πασά όταν προσκλήθηκε για συνομιλίες, οι δε υπόλοιποι στον Αγ.Σώστη Σπερχειάδος σε γιορτή-παγίδα από το δερβέναγα Αλη Μουχταρ Αγα. Ιδιαίτερα σκληρή υπήρξε η κόντρα των Κατσουδαίων με τους Κοντογιανναίους για τον έλεγχο στο αρματολίκι της Υπάτης.
Με την έναρξη της επανάστασης Πανουργιάς και Δυοβουνιώτης δρούν στην ευρύτερη περιοχή και πολιορκούν την Υπάτη στις 18 Απριλίου 1821 αλλά διακόπτουν τις επιχειρήσεις καθώς τουρκική στρατιά (9.000) υπό τους Ομερ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ θα φτάσει από τα Γιάννενα σταλμένη από το σερασκέρη Χουρσίτ πασά για να καταπνίξει την επανάσταση στην Πελοπόννησο. Στις 22 Απριλίου 1821 θα δοθεί η περίφημη μάχη της Αλαμάνας με τον τραγικό χαμό του Διάκου.
Θα ακολουθήσουν οι μεγάλες νίκες του Οδυσσέα Ανδρούτσου στη Γραβιά (8 Μαϊου 1821) και των Πανουργιά-Δυοβουνιώτη-Γκούρα στα Βασιλικά (26 Αυγούστου 1821) απέναντι στη στρατιά (8.000) του Μπεϋραν πασά που κατευθυνόταν στην Πελοπόννησο για να βοηθήσει την πολιορκημένηΤριπολιτσά.
Την επόμενη χρονιά (Απρίλιος 1822) ο Οδ.Ανδρούτσος θα ηγηθεί επιχειρήσεων για την κατάληψη της Λαμίας. Με τους Νικηταρά και Δημήτριο Υψηλάντη (4.000 στρατό) θα αποβιβασθούν σε Αγ.Μαρίνα και Αχινό εναντίον της Στυλίδος ενώ δυτικά θα πολιορκηθεί η Υπάτη για 2η φορά (2 Απριλίου 1822) από τους Πανουργιά Δυοβουνιώτη Κοντογιάννη Γιολδάση Σαφάκα (2.500 στρατό). Μάλιστα εκεί διέμενε και ο ίδιος ο Μαχμούτ πασας Δράμαλης που παραλίγο να σκοτωθεί. Η αντίσταση των Τούρκων στο Αυλάκι Λαμίας και η υπονόμευση του αγώνα από τις ραδιουργίες του Αρείου Πάγου (Μαυροκορδάτος-Νέγρης) εναντίον του Ανδρούτσου θα οδηγήσει το εγχείρημα σε αποτυχία. Το Μάϊο 1822 η τεράστια στρατιά (32.000) του Μαχμούτ πασά Δράμαλη προτού εισβάλλει στην Πελοπόννησο προβαίνει σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Δ.Φθιώτιδα (μάχη Ι.Μ.Αγάθωνος-Λυχνού και ολοσχερής καταστροφή του μοναστηριού) ενώ στις 22 Μαϊου 1822 η Υπάτη πολιορκήθηκε από τους Έλληνες για 3η φορά.
Η τελευταία μάχη στην περιοχή ήταν αυτή της Οξυάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1828 όταν 3.000 Τούρκοι από Υπάτη κινήθηκαν προς Λομποτινά-ορεινή Ναυπακτία διαμέσου Γαρδικίου αλλά νικήθηκαν από τον Κίτσο Τζαβέλα.
Με τό Πρωτόκολλο του Λονδίνου 22 Ιανουαρίου/3 Φεβρουαρίου 1830 το Ελληνικό έθνος μετά απο 9 έτη σκληρό, άνισο αλλά ηρωϊκό αγώνα, απέκτησε την πολυπόθητη ανεξαρτησία του μετά 4 αιώνων οθωμανικό ζυγό. Τα πρώτα σύνορα (γραμμή Αχελώου-Σπερχειού) περιέλαβαν και την Παλαιοβράχα που απελευθερώθηκε μετά απο 437 χρόνια τουρκικής κατοχής.
Σύμφωνα με το βιβλίο του εκπαιδευτικού Ν.Αντωνόπουλου “Η Δυτική Φθιώτιδα στη φωτιά του ’21″ με βάση τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και τις δηλώσεις αγωνιστών στα 1840-1860, ανέρχονται σε 94 οι αγωνιστές του 1821 που διέμεναν μόνιμα εκείνη την περίοδο στην Παλαιοβράχα.

Τα χρόνια απο την απελευθέρωση εως την κατοχή (1830-1941)

Οι πληθυσμοί που μετοίκησαν το χωριό μετα τη φυγή των Τούρκων προέρχονταν, σύμφωνα με τις σημειώσεις του Γεωργίου Αναστ. Αθανασίου που αφορά την καταγωγή των επιθέτων, από τα εξής σημεία: Αγ. Δημήτριος και Γραμμένη Οξυά ορεινής Ναυπακτίας, Μαραθιάς, Αρτοτίνα και Πενταγιοί Φωκίδος, περιοχή Βάλτου Αχελώου (Ασπροπόταμος) και Χαλκιόπουλων Αιτωλοακαρνανίας, Άμπλιανη Ευρυτανίας, Ήπειρος, Τεπελένι Β. Ηπείρου, Ρεντίνα και Μαυρομάτι Καρδίτσας, Μερκάδα, Καψή, Γιαννιτσού, Ροβολιάρι, Τσούκα, Μάκρη, Λυγαριά (Τσοπανλάτα), Πίτσι, Γαρδίκι, Φτέρη, Κουτσούφλιανη, Κυριακοχώρι, Κανάλια, Δίλοφο (Μπρούφλιανη) και Θήβα.
Με το Β.Δ. (8/20 Απριλίου 1835) οι Δήμοι που αποτέλεσαν την επαρχία Φθιώτιδος (Νομός Φωκίδος-Λοκρίδος) ήταν συνολικά 14. Η Παλαιοβράχααποτέλεσε έδρα του Δήμου Σπερχειάδος (πληθυσμός 2.016):
Παλαιοβράχα 347
Σπερχειάδα (Αγα) 135
Πουγκάκια-Αγ. Σωστης (Καρνα-Μαστανι) 26
Μεσοποταμια (Χαλιλη) 183
Διλοφο (Μπρουφλιανη) 230
Καλλιθεα (Γυφτοχωρι) 183
Αγοριανη 145
Καληγα 17
Κουφοδεντρα 42
Κλωνι 85
Φτερη 386
Καμπια 67
Κιλυμοδι 42
Λευκαδα 25
Αγ.Ιωαννης 63
Πυργος 40
ΣΥΝΟΛΟ 2.016
Κατά την περίοδο 1840-1845 η έδρα του Δήμου μεταφέρθηκε στη Σπερχειάδα έως το 1912 που με το νόμο Δ.Ν.Ζ’ (ΦΕΚ 58/Α/18-2-1912) “Περί συστάσεως Δήμων και Κοινοτήτων” η Παλαιοβράχα αποτέλεσε ανεξάρτητη Κοινότητα. Το 1997 με το ν.2539 του “Καποδίστρια” η Κοινότητα Παλαιοβράχας καταργήθηκε και εντάχθηκε στο νέο Δήμο Σπερχειάδος ενώ από το 2010 με το νόμο του “Καλλικράτη” ανήκει στο διευρυμένο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.
Στους αγώνες της Ελλάδος εως το 1944 για την εθνική ολοκλήρωση και την ελευθερία οι κάτοικοι του χωριού έδωσαν 40 νεκρούς συνολικά:
Α’ Βαλκανικός Πόλεμος (1912-1913) νεκροί 3
ΞΥΝΟΓΑΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ Σόροβιτς (Αμύνταιο) 24/10/1912 στρατιώτης
ΡΑΠΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα) 24/10/1912 στρατιώτης
ΤΣΑΤΣΑΒΡΑΤΣΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ Β’ Στρ.Νοσοκ.Πειραιά 25/10/1912 στρατιώτης
Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος (1913) νεκροί 5
ΑΝΔΡΙΤΣΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ Κιλκις 21/6/1913 στρατιώτης
ΛΑΜΠΟΥ ΛΑΜΠΡΟΣ του ΗΛΙΑ Λαχανάς 21/6/1913 στρατιώτης
ΠΡΕΣΣΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Τζουμαγια 17/7/1913 στρατιώτης
ΤΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ Τζουμαγια-υψωμα 1378 14/7/1913 υπολοχαγός
ΧΑΝΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ του ΑΝΔΡΕΑ Λαχανάς 21/6/1913 στρατιώτης
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1914-1918 νεκροί 2
ΓΟΥΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ Γεν.Νοσοκ. Θεσ/νικης 20/11/1918 υποδεκανεας
ΣΠΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Στρ.Νοσοκ Εκπαίδευσης 26/11/1917 στρατιώτης
Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922) νεκροί 9
ΑΛΕΞΙΟΥ ΜΗΝΑΣ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ Καπλαμας (Μ.Ασια) 30/4/1921 στρατιώτης
ΚΥΛΑΠΟΥΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μ.Ασια 18/4/1922 στρατιώτης
ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ Μπαλ Μαχμουτ (Μ.Ασια) 26/8/1922 στρατιώτης
ΜΠΑΡΤΣΙΩΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ.Ασια Αυγ-22 στρατιώτης (αγνοούμενος)
ΜΠΑΡΤΣΙΩΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ.Ασια Αυγ-22 στρατιώτης (αγνοούμενος)
ΡΑΠΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Προσκ.Νοσοκ. Δορυλαίου 27/8/1921 λοχίας
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μ.Ασια 18/8/1922 στρατιώτης
ΤΣΙΛΙΜΑΓΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Μ.Ασια 1919-1922 στρατιώτης (αγνοούμενος)
ΧΑΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ Γεν.Στρ.Νοσοκ Αθηνών 21/10/1919 στρατιώτης
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941) νεκροί 3
ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Μαλι Σπανταριτ (βορ.Κλεισούρας) 10/3/1941 στρατιώτης(αγνοούμενος) 50ο Σ Π/Ζ (ετών 29)
ΠΑΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ νοτιο-δυτικα Τεπελενιου 3/3/1941 στρατιώτης 42ο Σ.Ε (ετών 26)
ΧΑΡΑΥΓΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ στρατιώτης (αποθανων από κρυοπαγηματα)

Τα χρόνια της κατοχής (1941-1944)

Κατά τη διάρκεια της κατοχής η γειτονική Σπερχειάδα ήταν έδρα ιταλικού τάγματος ιππικού του συντάγματος Αόστης και μετά την άνοιξη του 1942 περιστασιακά γερμανικού τάγματος. Μετά το Μαϊο 1942 και την ίδρυση του ΕΛΑΣ οι αντάρτικες δυνάμεις στη Δυτ.Φθιώτιδα σταδιακά ενισχύθηκαν και οργανώθηκαν. Είναι γνωστό και το σπίτι όπου διέμενε ο αρχικαπετάνιος του Άρης Βελουχιώτης σε κάθε επίσκεψή του στο χωριό). Σταδιακά δημιουργήθηκε η 13η μεραρχία που αργότερα υπήχθη στην Ομάδα Μεραρχιών Στερεάς (Ο.Μ.Σ) με το 5/42 Σύνταγμα Δ.Φθιώτιδος να εδρεύει στην ευρύτερη περιοχή.
Οι Γερμανοϊταλοί διενήργησαν προς τη Δ.Φθιώτιδα 5 κύριες επιδρομές με άξονα κατεύθυνσης Λαμία-Καρπενήσι στα πλαίσια των αντι-ανταρτικών εκκαθαριστικών επιχειρήσεων:
1. Στις 9 Απριλίου 1943
2. στις 5-18 Νοεμβρίου 1943 μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας (8 Σεπτεμβρίου 1943) οταν κατέλαβαν και το Καρπενήσι (7 Νοεμβρίου 1943)
3. στις 11-14 Μαϊου 1944
4. στις 17-18 Ιουνίου 1944 οπότε κάηκαν η Υπάτη και η Σπερχειάδα.
5. Στην τελευταία μεγάλη επιχείρηση με τον κωδικο “KREUZOTTER” (Έχιδνα)(5-31 Αυγούστου 1944) για τη συντριβή του ΕΛΑΣ στον ορεινό όγκο της Ρούμελης εκτοξεύτηκαν ταυτόχρονα επιθέσεις από 3 άξονες (Αγρίνιο-Λαμία-Άμφισσα) με κατεύθυνση Καρπενήσι-Βίνιανη-Κεράσοβο. Από Λαμία γερμανικές δυνάμεις (18ο Συνταγμα Ορεινων Κυνηγων SS της 4ης μεραρχιας SS, to 845o Γερμανοαραβικο τάγμα και μονάδες της 11ης Αεροπορικης μεραρχιας απο Αθηνα) στις 5 Αυγούστου κινήθηκαν προς Μακρακώμη-Σπερχειάδα-Παλαιοβράχα-Τσούκα με πορεία προς το Καρπενήσι. Στις 9 του μήνα μπήκαν στην πρωτεύουσα της Ευρυτανίας, στις 11 στη Βίνιανη και στις 12 στο Κεράσοβο. Εως 16 Αυγούστου μετα απο σειρα μαχων με δυναμεις του ΕΛΑΣ (42ο, 52ο και 36ο συνταγματα και Σχολη Εφέδρων Αξιωματικών) επέστρεψαν στο Λιανοκλάδι.
Κατά την οργανωμένη υποχώρησή τους έκαψαν τουλάχιστον 20 χωριά της περιοχής , ανάμεσά τους και την Παλαιοβράχα (14-15 Αυγούστου 1944). Υπολογίζονται σε 180 τα καμμένα σπίτια του χωριού και σε 9 οι εκτελεσθέντες από τους κατακτητές.
Από αυτούς 4 άμαχοι πυρπολήθηκαν μέσα στα σπίτια τους:
ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΤΣΙΛΙΜΑΓΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΧΑΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
ΧΑΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ενώ 4 άμαχοι εκτελέσθηκαν από τους Γερμανούς επιδρομείς στη θεση “Ισιωματα”:
ΜΠΑΡΤΣΙΩΚΑΣ ΗΛΙΑΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ
ΞΥΝΟΓΑΛΟΣ ΦΩΤΙΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ
ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ ΗΛΙΑΣ
ΧΑΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΛΑΜΠΟΥ
και 1 άμαχος εκτελέστηκε στη Μακρακώμη:
ΣΚΟΤΙΔΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Επιπλέον στην κατοχή 3 χωριανοί εκτελέστηκαν στη Χαιρώνεια από τους Γερμανούς ερχόμενοι από Αθήνα:
ΧΑΡΑΥΓΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ
ΠΡΕΣΣΑΣ ΦΩΤΙΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ
ΜΠΟΤΙΝΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ
άλλοι 5 άμαχοι πέθαναν από τη φοβερή πείνα της κατοχής:
ΤΡΙΠΑΜΠΟΥΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΒΑΪΟΣ
ΡΑΠΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΤΣΙΦΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ
ΜΑΝΩΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ του ΧΡΗΣΤΟΥ
ενώ σε συγκρούσεις με τον ΕΛΑΣ Αθηνών εκτελέστηκε στον Αγ.Δημήτριο Αττικής στις 8/9/1944 ο ενωμοταρχης ΜΠΑΚΑΣΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ.
Συνολικά 18 κάτοικοι της Παλαιοβράχας έχασαν τη ζωή τους στα σκοτεινά εκείνα χρόνια της κατοχής.

Τα χρόνια του Εμφυλιου πολέμου (1944-1949)

Μετά τον Οκτώβριο 1944 και την απελευθέρωση από την ξενική κατοχή, κάθε προσδοκία για ομαλό πολιτικό βίο διαψεύστηκε οικτρά παρά την επική αντίσταση του ελληνικού λαού στον άξονα και τις τεράστιες θυσίες που υπέστη υπερ του κοινού συμμαχικού αγώνα. Δεκεμβριανά, μεταβαρκιζιανό κράτος, διώξεις του ΕΑΜικού κόσμου, παρακρατική βία, εμφυλιοπολεμικό κλίμα και κυρίως η ξένη παρέμβαση, οδήγησαν τη χώρα στην άβυσσο του αδελφοκτόνου σπαραγμού που διήρκεσε 3 χρόνια (1946-1949) και συσσώρευσε τρομερά δεινά, καταστροφές, ποταμούς αίματος, μίση και πάθη για δεκαετίες. Η Παλαιοβράχα ήταν ένα από τα πολλά μικρά χωριά της ορεινής Ελλάδος που πλήρωσε πολύ ακριβά το τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που παίχτηκε μεταξύ ΕΣΣΔ ΗΠΑ Αγγλίας κατά την έναρξη του ψυχρού πολέμου στην Ελλάδα για την κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 ήταν το αιματηρό προϊόν αυτού του ανταγωνισμού.
Δεκάδες αντάρτες, στρατιώτες, χωροφύλακες, άμαχοι, χάθηκαν σ’ εκείνο τον πόλεμο που ουσιαστικά διέλυσε την πληθυσμιακή, κοινωνική και παραγωγική βάση του χωριού μετατρέποντάς το σε έρημο τοπίο, αφού τις καταστροφές των Γερμανών συμπλήρωσε η μαζική εκτόπιση του πληθυσμού αρχικά στη Σπερχειάδα (από το καλοκαίρι του 1947 – ήδη από 7 Φεβρουαρίου και 11 Απριλίου 1947 η Σπερχειάδα έγινε πεδίο συγκρούσεων Εθν.Στρατού-Δ.Σ.Ε) και μετά στη Λαμία στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του στρατού εναντίον των ανταρτών του ΔΣΕ(στην περιοχη της Ρούμελης δρούσε η 2η Μεραρχια του Δ.Σ.Ε υπό τον Διαμαντή (Γιάννης Αλεξάνδρου).
Στην περιοχή εκτυλίχθηκαν μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού εναντίον των ανταρτών του Δ.Σ.Ε Ρούμελης:
“Πελαργος” 7-15/6/1947
“Λαίλαψ” 19/9-12/10/1947
“Χαραυγη” 14/4-20/5/1948
οι επιχειρήσεις μετα την κατάληψη του Καρπενησίου απο Δ.Σ.Ε 19/1-9/3/1949
και τέλος η μεγάλη επιχείρηση υπό την επωνυμία “Πύραυλος” (Α’ ΣΣ Θρασύβουλος Τσακαλώτος) από 23/4-21/6/1949 που σήμανε και το τέλος της 2ης μεραρχίας του ΔΣΕ με το θάνατο του Διαμαντή στα Μάρμαρα.
Συνολικά 41 νεκροί καταγράφονται την περίοδο Δεκεμβριανών-Εμφυλίου (1944-1949):
Στα Δεκεμβριανά στις 4/12/1944 σκοτώθηκε σε μάχη με τον ΕΛΑΣ Αθηνών στη Νέα Κοκκινια Αττικής ο
χωροφύλακας ΤΣΙΩΤΑΣ ΗΛΙΑΣ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Στην Ανω Φτέρη στις 6/1/1947 εκτελεστηκαν απο παρακρατικους (ομάδα Κρανια – Α.Μ.Α.Κ)οι:
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΜΠΟΤΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΑΝΑΓΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ
ΤΣΙΛΙΜΑΓΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ
Στο Τρίλοφο εκτελέστηκε από παρακρατικούς (ομάδα Σούρλα)ο ΡΙΖΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΚΟΣΜΑ
Από το Εκτακτο Στρατοδικειο Λαμιας εκτελέστηκαν στην Ξηριώτισσα Λαμίας οι:
ΤΡΙΠΑΜΠΟΥΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ 12/11/1948 (ετών 31)
ΧΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 4/11/1948 (ετών 24)
ΚΟΛΟΒΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 4/11/1948 (ετών 31)
ενώ από το Εκτακτο Στρατοδικείο Λαρισας εκτελέστηκε στη Λάρισα ο ΠΡΕΣΣΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Σε διάφορες συγκρούσεις ανάμεσα στο Δ.Σ.Ε με το στρατό και τη χωροφυλακή σκοτώθηκαν οι αντάρτες:
ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΕΛΕΝΗ του ΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ ΗΛΙΑΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΚΑΤΣΑΝΟΣ ΗΛΙΑΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΚΟΛΟΒΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (αιχμαλωτίστηκε στα Αργυρια και εκτελέστηκε στη Σπερχειαδα)
ΚΡΑΒΒΑΡΙΤΗ ΞΑΝΘΗ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΚΡΑΒΒΑΡΙΤΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του ΒΑΓΙΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του ΛΑΜΠΡΟΥ
ΜΠΟΤΙΝΑ ΕΛΕΝΗ του ΚΩΝ/ΝΟΥ
ΜΥΛΩΝΑΣ ΗΛΙΑΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ (στο Αρχανι)
ΞΑΝΘΗΣ ΗΛΙΑΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (στο Γραμμο)
ΡΑΠΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΗΛΙΑ
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΗΛΙΑ
ΤΑΓΙΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΤΡΙΠΑΜΠΟΥΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (στην Τσουκα)
ΤΡΙΠΑΜΠΟΥΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΤΡΙΠΑΜΠΟΥΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΤΣΑΤΣΑΡΗ ΗΛΙΤΣΑ του ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ (στο Αρχανι)
ΤΣΙΛΙΜΑΓΚΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ (στο Αρχανι)
ΤΣΙΛΙΜΑΓΚΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ (στο Διλοφο)
ΧΑΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ενώ από αντάρτες του Δ.Σ.Ε εκτελέστηκαν οι:
ΚΟΥΚΙΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΑΝΔΡΕΑ ιατρός
ΠΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ
ΤΑΓΙΑΣ ΗΛΙΑΣ του ΣΤΑΥΡΟΥ
ΤΣΙΛΙΜΑΓΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στρατιώτης (απεβιωσε από τραυματα στο 401ο Γεν.Στρ.Νοσοκομείο)
ΦΩΛΙΑΣ ΗΛΙΑΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ βοηθητικος Εθν.Στρατού -πρωην Χωροφύλακας

Το χωριό μετά το 1950

Με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου (Αύγουστος 1949) οι κάτοικοι σιγα σιγα επέστρεψαν στα σπίτια τους και προσπάθησαν να ανασυγκροτήσουν την οικονομική και κοινωνική ζωή του χωριού επουλώνοντας σταδιακά τις πληγές της αιματηρής σύγκρουσης. Στις επόμενες δεκαετίες η αστυφιλία έπληξε και την Παλαιοβράχα κάτι που αποτυπώνεται στη σταδιακή συρρίκνωση του πληθυσμού του χωριού.
Στις απογραφές που διενεργήθηκαν απο το Ελληνικό κράτος η πληθυσμιακή εικόνα ήταν η ακόλουθη:
1835: 347 κάτοικοι
1861: 556 κάτοικοι
1879: 742 κάτοικοι
1889: 952 κάτοικοι
1896: 1.051 κάτοικοι
1907: 998 κάτοικοι
1920: 1.042 κάτοικοι
1928: 1.076 κάτοικοι
1940: 1.148 κάτοικοι
1951: 827 κάτοικοι
1961: 773 κάτοικοι
1971: 655 κάτοικοι
1981: 477 κάτοικοι
1991: 469 κάτοικοι (πραγματικός πληθυσμός) και 398 (μόνιμος πληθυσμός)
2001: 576 κάτοικοι (πραγματικός πληθυσμός) και 567 (μόνιμος πληθυσμός)



wikipedia.gr

Μάνος Χατζιδάκις: "Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι"

Ένα κείμενό του για το νεοναζισμό και τον εθνικισμό που έγραψε τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του 

http://www.lifo.gr/files/383678
"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.
Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.
Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.
Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).
Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη.Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.

Πηγή lifo.gr


Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Η ΑΠΟΧΗ-ΛΕΥΚΑ-ΑΚΥΡΑ ΕΥΝΟΟΥΝ ΤΟ 1ο ΚΟΜΜΑ!!!!

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΛΕΥΚΑ-ΑΚΥΡΑ...
Ιδού τι συμβαίνει με τα άκυρα-λευκά-αποχή!!
Ο συνταγματολόγος κος Κατρούγκαλος δίνει απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα
που έχουμε στις εκλογές. (Ακούστε το μετά τα 5')
Συνοπτικά:
1) ΔΕΝ ισχύει ταπερί διάλυσης της Βουλής αν τα λευκά ή αποχή είναι πάνω από
50%!
2) Τα λευκά προσμετρώνται στα άκυρα, με νόμο του 2005!!!!
3) Με το σύστημα αυτό, αν το πρώτο κόμμα πάρει μόνο το 15% από το
σύνολο του εκλογικού σώματος (των περίπου 12.000.000), με αποχή στο
50% τότε το ποσοστό του πάει στο...30%! και αν έχουμε και 30% λευκά
από αυτούς που ψήφισαν, τότε βγαίνει με αυτοδυναμία!!!
4) Η ΑΠΟΧΗ-ΛΕΥΚΑ-ΑΚΥΡΑ ΕΥΝΟΟΥΝ ΤΟ 1ο ΚΟΜΜΑ!!!!

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ, ΜΕ E-MAIL, ΜΕ ΚΑΠΝΟ, ΜΕ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ, ΜΕ ΟΤΙ
ΜΠΟΡΕΙΤΕ.


http://soundcloud.com/elegr/katrougalosapoxiakiraleuka

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Πολιτικό κουίζ: απαντήστε στις ερωτήσεις

Ένα ακόμα πολιτικό κουίζ που θα βοηθήσει να καταλάβετε πού είστε πολιτικά προσκείμενοι, ποιο κόμμα είναι κοντά στις προσωπικές σας απόψεις και με ποιο διαφωνείτε στα σημεία. Απαντήστε και δείτε πού συγκλίνετε με τα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές. Πατήστε εδώ 

Οι δύο λύκοι: Ένα μικρό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους

 


Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε: «Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο ‘λύκων’ που υπάρχουν μέσα σε όλους μας»
Ο ένας είναι το Κακό. – Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό. – Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: «Ποιος λύκος νικάει;»
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά …………… «Αυτός που ταΐζεις.»

Ινδιάνικος μύθος της φυλής Τσερόκι

Πηγή Κουτί Της Πανδώρας