Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Γιατί καλλιεργημένα...


... και όχι αυτοφυή;
Να ένα πολύ σοβαρό θέμα.

Το να συλλέγεις βότανα από τη φύση είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ασχολία. Έρχεσαι σε επαφή με τη φύση, ερευνάς τη χλωρίδα της, έχεις τη χαρά της εξερεύνησης και του κυνηγιού... Όμως εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Γιατί το να μαζεύεις λίγη ρίγανη ή λίγο τσάι του βουνού για το σπίτι, που συνήθως προϋποθέτει γνώση, μεράκι και οικολογική ευαισθησία, είναι εντάξει.

Το να συλλέγεις όμως ποσότητες ικανές για εμπορία, είναι μια άλλη ιστορία.
Ξέρουμε ότι πολλά από τα βότανα, όπως και ένα σωρό άλλα φυτά, επιβαρύνονται από βαρέα μέταλλα και διάφορες άλλες βλαβερές έως και τοξικές ουσίες, όταν είναι κοντά σε δρόμους κλπ. Δηλαδή χρειάζεται μεγάλη προσοχή ο τόπος από όπου θα μαζέψουμε το βότανό μας. 

Το δεύτερο και ίσως σοβαρότερο θέμα είναι η καταστροφή της αυτοφυούς χλωρίδας. Η συνήθης πρακτική είναι να ξεπατώνουν τα φυτά με τσουγκράνες ή αντίστοιχα εργαλεία, χωρίς να προσέχουν να μένει η ρίζα άθικτη, όπως θα όφειλαν. Ούτε η συλλογή γίνεται έτσι ώστε να μην αποψιλώνεται όλη η περιοχή, αφήνοντας δηλαδή κάθε τόσο ένα φυτό ατρύγητο να μπορέσει να πολλαπλασιαστεί. 

Δεν λέω ότι δεν υπάρχει και ελεγχόμενη προσεκτική αδειοδοτημένη  συλλογή, μόνο που φοβάμαι ότι είναι σπάνια.

Αντιθέτως η καλλιέργεια, ειδικά όταν γίνεται με μεράκι, γνώση, ευαισθησία και σεβασμό, προσομοιάζοντας τις συνθήκες με αυτές της φύσης, είναι απείρως προτιμότερη.

Γιατί βιολογικά;


Γιατί όχι;
Η βιολογική γεωργία για μένα είναι μονόδρομος. Ούτως ή άλλως θα καλλιεργούσα σύμφωνα με τις αρχές της. Αρκετά "καλά" έχουμε δει από τη χημική  γεωργία.

Αντιγράφω από τη βικιπαίδεια  :
Η Βιολογική Καλλιέργεια είναι μια μέθοδος καλλιέργειας η οποία ελαχιστοποιεί ή αποφεύγει πλήρως τη χρήση συνθετικών λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων, ρυθμιστών ανάπτυξης των φυτών, ορμονών καθώς και πρόσθετων ουσιών στις ζωοτροφές. Οι βιολογικοί καλλιεργητές βασίζονται σε αμειψισπορά (εναλλαγή φυτών για συγκομιδή), υπολείμματα συγκομιδών, αγρανάπαυση, ζωικά λιπάσματα (κοπριά) και μηχανική καλλιέργεια για τη διατήρηση της παραγωγικότητας του χώματος, τον εμπλουτισμό του με θρεπτικές ουσίες για τα φυτά καθώς και για τον έλεγχο των ζιζανίων, εντόμων και παράσιτων.
Η Βιολογική Καλλιέργεια συχνά συνδέεται με την υποστήριξη αρχών πέρα από την καλλιέργεια, όπως το Δίκαιο Εμπόριο (Fair Trade) και τη διαχείριση του περιβάλλοντος.

 Και από τις σημειώσεις του καθηγητή των ΤΕΙ Λάρισας Φ.Γραβάνη :

Η βιολογική γεωργία διαφέρει από την λεγόμενη συμβατική γεωργία, από το
γεγονός ότι δεν επιτρέπεται η χρήση συνθετικών χημικών ουσιών για τη
θρέψη των φυτών και την προστασία τους. Με άλλα λόγια στη Βιολογική
Γεωργία δεν χρησιμοποιούνται χημικά συνθετικά λιπάσματα και χημικά
φυτοπροστατευτικά προϊόντα. Κατά τη συμβατική Γεωργία το
αγροοικοσύστημα δέχεται καλλιεργητικές πρακτικές υψηλών εξωτερικών
ενεργειακών εισροών με αποτέλεσμα να προϋποθέτει την εντατική χρήση
καλλιεργητικών, αγροχημικών, φυσικών όρων και πηγών ενέργειας. Αντίθετα,
η Βιολογική Γεωργία είναι κατ’ εξοχή αειφορική. Δηλαδή αποτελεί πρακτική
που οι ενεργειακές εισροές στο αγροοικοσύστημα να είναι ίσες ή λιγότερες
από τις εκροές.

Ύσσωπος

Βιολογικός ύσσωπος σε σφραγισμένη συσκευασία 20 γρ.

Θυμάρι

Βιολογικό θυμάρι σε σφραγισμένη συσκευασία των 20 γρ.

Βαλσαμόχορτο

Βιολογικό βαλσαμόχορτο (υπερικό) σε σφραγισμένη συσκευασία των 20 γρ.

Φασκόμηλο

Βιολογικό φασκόμηλο σε σφραγισμένη συσκευασία των 20 γρ.

Ρίγανη

Βιολογική ρίγανη πολύ αρωματική, σε ματσάκι για να κρατά τα αρώματά της. Σε σφραγισμένη συσκευασία των 35 γρ.

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Πως προέκυψαν

Τα μελίσσια προέκυψαν λίγο τυχαία, μάλλον με βρήκαν παρά τα βρήκα.
Στο ΙΓΕ που παρακολουθούσα μαθήματα βιολογικής γεωργίας, το κλίμα ήταν πολύ μελισσοκομικό για να μην το αντιληφθώ. Ίσως οι προθήκες με τα μελισσοκομικά εργαλεία και τις κυψέλες, ίσως τα 2 περιφραγμένα μελισσοκομεία, ίσως οι παθιασμένες συζητήσεις των σπουδαστών μελισσοκομίας στα διαλείμματα, με έκαναν να αρχίσω να τη ψάχνω τη δουλειά.
Στην αρχή στο διαδίκτυο, αργότερα με βιβλία και στη συνέχεια πάλι στο ΙΓΕ, το μικρόβιο μπήκε και εγκαταστάθηκε για τα καλά.
Τα 2 μελισσάκια (2 παραφυάδες των 5 και 7 πλαισίων) που απέκτησα αμέσως μετά, χάρισμα του φίλου Αργύρη, ήταν η απολύτως φυσική συνέχεια. Τα μελισσάκια εγκαταστάθηκαν στη ταράτσα, στη Ν.Σμύρνη και σύντομα έγιναν 4.
Μετά όμως τη γκρίνια της "καλής" γειτόνισσας, τα κορίτσια μετακόμισαν στη Παλαιοβράχα.
Μέχρι τώρα είναι μια χαρά, έγιναν μάλιστα 6 και περιμένουν πως και πως να περάσει ο χειμώνας και να αρχίσουν οι μελιτοφορίες.

Να συστηθώ !



 Δεν άντεξα την Αθήνα και είπα να την κάνω.
 Κάθε φορά που έφευγα από τη μεγαλούπολη, γαλήνευα, ηρεμούσα, χαμογελούσα. Αντίθετα όταν επέστρεφα αγρίευα. Βέβαια αυτό άρχισε να μου συμβαίνει σιγά-σιγά μετά τα 35. Το κύριο επάγγελμά μου, φωτογράφος, και ένα από τα περιοδικά που δούλευα τότε το ΟΙΚΟ (ναι το συγχωρεμένο) με έφεραν σε επαφή με τη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Συνάντησα και γνώρισα (όσο γνωρίζει κανείς στον περιορισμένο χρόνο μιας φωτογράφησης) τους περισσότερους βιοκαλλιεργητές. Ανθρωποι όμορφοι, απλοί, ενδιαφέροντες, οραματιστές, κάποιοι λίγο βαρεμένοι, αλλά όλοι τους χαρούμενοι. Οχι χαζοχαρούμενοι-Χαρούμενοι.
 Έτσι η ιδέα να ασχοληθώ και εγώ με τις βιοκαλλιέργειες, όλο και πιό δελεαστική έδειχνε. Πώς όμως που δεν είχα την παραμικρή σχέση με το σπορ? Ούτε μια γλάστρα δεν είχα φροντίσει ποτέ μου, (που λέει ο λόγος). Και τι να καλλιεργήσω? Κηπευτικά? Δέντρα? Και που?
 Τι σου είναι όμως η θέληση. Ιντερνετ, βιβλία, σεμινάρια και ότι άλλο μπορούσε να βοηθήσει, επιστρατεύθηκε αλλά...

 Την απάντηση έδωσε η ίδια η ζωή: Αρωματικά. Και μάλιστα στην αρχή αυτά που αντέχουν, τα λεγόμενα ξερικά. Ο δάσκαλος και μέντορας Γιώργος Ερελιάδης μου πρόσφερε απλόχερα βοήθεια γνώσεις ηθική και υλική υποστήριξη και να, δέκα στρέμματα έχουν αρχίσει να καλλιεργούνται βιολογικά.

 Τώρα λοιπόν, 4-5 χρόνια μετά την απόφαση, μετά από λάθη, υπερβολές, παραλήψεις, παθήματα, μελέτη, φιλίες, άπειρη προσωπική εργασία (πολύ ξεβοτάνισμα), βοήθεια σε σοβαρά και αστεία προβλήματα το χωραφάκι* έδωσε τη πρώτη σοδειά του: ρίγανη, φασκόμηλο, ύσσωπος, βαλσαμόχορτο (υπερικό), θυμάρι και..... ρεβύθια. Τα τελευταία προέκυψαν από την ανάγκη χλωρής λίπανσης του ακαλλιέργητου τμήματος του χωραφιού. Σε αυτά προστέθηκαν και οι ελιές (μεγαρίτικες, και για λάδι και βρώσιμες), προίκα της γυναίκας μου, που φέτος τις έφτιαξα με δυο τρόπους. Σε άλμη όπως τις κάνουν στη Πελοπόννησο και ζαρωμένες σαν τις θρούμπες. Και τα μελίσσια, αλλά για αυτά θα τα πούμε αργότερα.

*Το χωραφάκι έχει και αυτό την ιστορία του. Πως λένε ότι άμα θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν κλπ.? Στο πεθεροχώρι, την Παλαιοβράχα (δήμος Σπερχειάδας στη Φθιώτιδα), όπου υπάρχει ένα εξαιρετικό πέτρινο σπίτι, συντηρημένο και σχεδόν αναστηλωμένο με μεράκι αλλά και πολύ κόπο από τον πεθερό, ο ξάδελφος μόλις τσακώθηκε με τον βοσκό που του είχε νοικιασμένο το κτήμα....

Συνεχίζεται....